خاطرات

ما در بین آدم های گذشته

جا مانده ایم ، 

حالا فقط اسم هایمان را 

به دوش می کشیم. 

سعید شجاعی 

شکست

تمام ِ زندگی من

شبیه به آخرین ِ روز 

زندگی هیتلر است، 

من هر روز 

شکست می خورم. 

سعید شجاعی 

تلخ

امروز
ریخت وُ پاش تر از آنم
که دوستت بدارم،
به رویایت بگو امشب
بی خیال ِ خیالم شود.


سعید شجاعی 

همه رفتند

این همه ایستگاه
برای رفتن ساخته اند،
خوب معلوم است
دیگر کسی نمی آید.


سعید شجاعی 

چشم هایم

آرزوی دور من ،
کمی دور تر برو
عطرت اینجا
دست از سر ابرهای بهاری
بر نمی دارد.


سعید شجاعی 

می نوش

از پستان هایت می نوشم
تا به اندازه ی بغض هایت
شانه هایم بزرگ شوند.


سعید شجاعی 

قهوه ای سوخته

دنیا

کوچک تر از چشم های من است ، 

با این همه دوری 

از پشت ِ پلک هایم 

تکان نخورده ای. 

سعید شجاعی

برهنگی

لباس هایت
نا مهربانی می کنند
با احساسم،
حالا که در بسترت افتادم
هرگز این صحنه ی جرم را
ترک نکن.


سعید شجاعی 

عادت

نه تو به بودنم عادت می کنی 

نه من به نبودنت، 

اما فقط منم 

که به تحمل این همه تنهایی 

عادت می کنم.  

سعید شجاعی 

شناسنامه

دنیا
خاک می خورد
در میان ِ شناسنامه ام  
و من بی مُهر وُ امضا
باطل می شوم.


سعید شجاعی 

حول یک فاجعه

عمق یک فاجعه
جای دوری نیست،
کنار ِ من است
وقتی تو نیستی.


سعید شجاعی 

جمعه ی تنها

جمعه 

روز ِ کسی است 

که نیست، 

جمعه 

همیشه تنهاست. 

سعید شجاعی

شکوفه

من از قطب ِ تنهایی

می آیم ، 

بهار باش وُ

بوسه پوشم کن. 

سعید شجاعی 

تنهایی

روز به انتظار ِ شب ام
و شب به انتظار ِ روز
و در این بین
هیچ کس
انتظار ِ مرا نمی کشد.


سعید شجاعی 

قهرمانان

قصه های این سرزمین

قهرمان را برای قربانی شدن 

می خواستند، 

از کلاغ ِ بی خانه ی قصه  

از آن یکی که هیچ وقت

نگذاشتند باشد بپرس، 

این قصه ها 

جای آدم های معمولیست، 

در این سرزمین

قهرمان بودن جرم دارد.  

سعید شجاعی 

خزش

خط و خالت را خوب می شناسم،
من تمام ِ سرزمین تن ات را
با بوسه هایم سفر کردم.


سعید شجاعی 

لبخندی سرخ

در آخرین بوسه

لبخندم 

روی لب هایت  

جاماند. 

سعید شجاعی 

منزوی

مهمان ها آمدند
تو نبودی
و رفتند،

حالا دیگر یقین دارم
بی تو تمام ِ دنیا
مرا تحریم کرده اند.


سعید شجاعی 

حالی خراب

به جای آن همه احوال پرسی
یک بار می گفتی دوستت دارم
حالم خوب می شد.


سعید شجاعی 

کابوس

نمی دانم
در کجای زندگی ایستاده ام
که پست تر از خورشید
در سکوت و خاموشی
سقوط می کنم،

نمی دانم چشمانم
در جذابه ی کدام سیاره
غرق می شود
که آسمانش بی دوست
گریه می کند،

نمی دانم شب
از پشت کدام قصه طلوع کرده
که این همه با غم هایم غریبی می کند،

امشب
هیچ رویایی
به خوابم سر نمی زند.


سعید شجاعی 

رطوبت

در حافظه ی چشمانم،
مرطوب
مرور می شوی.


سعید شجاعی 

فردا مال ماست

شب به شب

من گیس می ریسم

و تو لبخند،

بیا هزار و یک شب
زندگی می کنیم.


سعید شجاعی 

خارج از مدار

تو در مدار خودت
و من خارج از مدار
در حول وُ حوش تو می چرخم،
بیا این فاصله های منطقی را
بر هم بزن
تا از این کهکشان ِ متروکه
جان سالم به در ببریم.


سعید شجاعی 

جبر

احساسم پُر از گسل شده است 

و هر شب شانه هایم را  

می لرزاند،  

زندگی ام 

زلزله خیز بود.  

سعید شجاعی 

جویای حال

جواب ِ نبودنت
سخت است،
وقتی همه
از تو می پرسند.


سعید شجاعی 

مرگومیر

تنهایی آنقدر هم بد نیست،
عزرائیل
بی بهانه نمی آید.


سعید شجاعی 

شانه

چه بغض باشد 

چه زلف ، 

من 

شانه به شانه 

با تو ام. 

سعید شجاعی 

اورژانسی

یا باش
یا زودتر خودت را برسان،
من به نبودنت
آلرژی دارم.


سعید شجاعی 

لغت نامه

از روی لغت نامه ها

زندگی می گذارنم، 

با نبودنت 

همه چیز بی معنی شده است. 

سعید شجاعی 

سبز

بی چتر بیا،
تن ات که باران می خورد
من جوانه می زنم.


سعید شجاعی 

همراه

باران

برای تو می بارد، 

با منی که در اشک 

آب از سرم گذشته است 

کاری ندارد.  

سعید شجاعی 

احساسی قطعی

می نویسم
که فقط نوشته باشم،
هنوز هم در نبودنت
دلتنگی
احساس ِ قطعی ِ من است.



سعید شجاعی 

لب ِ ساحل

لب های سرخ ات
ساحل ِ امن ِ من است،
بی گدار
تن به چشمانت زده بودم.


سعید شجاعی

ایستگاه ِ آوار

مگر همین را نمی خواستید؟
مگر برای نجاتمان دعا نمی کردید؟
پس لطفن مزاحمش نشوید،
بگذارید خدا
نجاتمان دهد،

من ساعتم را
با زلزله ی بعدی
هماهنگ کرده ام
که دیگر
اینجا جا نمانم.


سعید شجاعی 

اتوبوس شب

شهر ِ کوچکم
نه فرودگاه  دارد
و نه ایستگاه ِ قطاری،
اما در ترمینالش
اتوبوس های آخر ِ شبی هست
که برای تمام ِ فردا ها
کابوس می شود.
 
رفتن همیشه
غم انگیز است،
چه رفته باشی
چه مانده.


سعید شجاعی

سوز سکوت

تنها که می شوی 

تمام ِ سازها

سوز دارد، 

گاهی صدای سکوت هم 

برای گریستن کفایت می کند. 

سعید شجاعی 

طلوع ِ غروب

 قهوه ام سرد شد،

حرف هایم از دهن افتاد،
و دوباره غروب
بر تنهایی من طلوع کرد.

شب های نیامدنت
از دلم قربانی می گیرد.


سعید شجاعی 

یک تاریخ

تنها آدم 

از بهشت رانده شد، 

و الا تنهایی آدم 

چندین هزار سال 

قدمت نداشت. 

سعید شجاعی 

پرواز ِ 473

عصر ها
هواپیمایی خسته
در من سقوط می کند
ودر پشت ِ افکارم
فریاد های دلخراشی
مرا به اشک وا می دارد،

فرودگاه ،
خالی از آمدن می شود.


سعید شجاعی   

سه خط

از جنوب ِ غربی ِ دلتنگی ام
تا شمال ِ شرقی ِ تنهایی ام
سراسر درد می پیچد.


سعید شجاعی 

آغاز ِ آزار ِ آرزو

جمعه ، 

آزار ِ آرزوهاست  

که با لبخندی کنایه آمیز 

آغاز می شود.  

سعید شجاعی 

صلیب

تو مسیحی
من صلیب،
همه مرا
به نام ِ تو یاد می کنند.


سعید شجاعی 

نا شنوا

هیچ کس 

حقیقت های کوچک مرا 

باور نکرد،   

همه برای شنیدن ِ دروغ هایی بزرگ 

گوش تیز کرده بودند.

سعید شجاعی 

بدرود

هر خدا حافظی
مرا از سلام،
بیشتر می ترساند.


سعید شجاعی 

شب های من

بعد از همخوابگی با تو

دیگر نمی شود 

با خواب خوابید. 

سعید شجاعی 

ترس ِ پاییزی

برای بهار آواز می خوانم
که در پاییز،
اندکی مهربان تر شود
با تنهایی من.


سعید شجاعی 

برده آب

شهر در خواب
شب در خواب
تمام ِ دنیا در خواب،

تو با من چه کرده ای
که فقط مرا آب می برد؟


سعید شجاعی 

سیل تنهایی

برای گریه های شبانه

تن ات را با بوسه هایم بپوشان، 

نگذار تو را هم 

حس تنهایی ببرد. 

سعید شجاعی 

طبیعی

هر شب روی تخت ام

بلایای طبیعی رخ می دهد، 

تو با خیالی آسوده 

به نبودنت ادامه بده. 

سعید شجاعی 

قرار

پیرمان کرده است، 

بی قراری 

برای قرار هایی 

که اتفاق نمی افتد. 

سعید شجاعی 

مغلولیسم

یاد تو وحشیانه

به من شبیخون می زند، 

نبودنت 

یک قوم ِ مغول است. 

سعید شجاعی 

دلگیر

جمعه
جمعه است
و تو
تو،
می روی و از جمعه
غروب می ماند.


سعید شجاعی 

متجاوز

در این خاک

هیچ مردی آدم نمی شود،

دوباره قلب ِ حوا

قربانی ِ تمایلات ِ جنسی شد. 

سعید شجاعی 

بی تیشه فرهادم

خانوم
ای کاش شما
اتفاق ِ شیرینم باشید،
من از این همه کوه کندن
خسته ام.


سعید شجاعی

خانه خالیست

به دنبالت رفتم
و دیگر برنگشتم،
در زندگی ام
جای هر دوی ما خالیست.


سعید شجاعی 

پنهان

مردی در پشت ِ سکوتی سفید

چه سخت دلتنگی اش را 

زار می زند. 

سعید شجاعی 

درگیرت

من کسی هستم
که به تو فکر می کند
و تو ای کاش
مرا عزیزم صدا کنی.


سعید شجاعی 

لب بازی

کلمه می خواهم چه کار
وقتی از لب های سُرخ تو
شعر قطره قطره
می چکد.


سعید شجاعی 

زور و دور

بوسیدنت محال 

نوازشت غیر ممکن 

آغوشت غیر مجاز 

صدایت مطلقن ممنوع، 

من رد 

من گم 

من دور،  

عزیز دل 

من هنوز هم دوستت دارد. 

سعید شجاعی 

ابعادی قناس

ابعاد ِ دلتنگی هایم 

قناس تر از

قالب های شعریست، 

من هم مجبورم  

پراکنده گریه کنم. 

سعید شجاعی 

عکاس باشی

لابه لای عکس ها
به دنبال ِ تکه پاره های
دلش می گشت
عکاس باشی.


سعید شجاعی 

روزگار تاریک

 شمع در شب خاموش نمی شود 

به پایان می رسد 

و ما هم بی گفتگو 

به انتظار ِ یک سلام 

تاریک می شویم 

تمام می شویم.  

 

سعید شجاعی 

خالی

دستم که خالی شد
رفته رفته
همه رفتند،
حالا تمام ِ زندگی ام
سوت وُ کور
شده است.


سعید شجاعی