پانتومیم

این شعر

یک پانتومیم غمگین است
که دست روی دست گذاشته
و به تو فکر می کند.


سعید شجاعی

دو، هشت ، نودوسه 

قتلگاه

دوری از تو
مرا سر به نیست می کند
 و دلتنگی می داند که چرا این جاده ها
مرگ بار ترین خطوط جهانند.


سعید شجاعی

بیست و سه ، هفت ، نودوسه

تحت تعقیب

دست از تعقیب عاشقانه هایم بردارید،

بگذارید در شعرهای پاییزی ام 

اندکی با او خلوت کنم.

سعید شجاعی

بیست ، هفت ، نودوسه 

مرگ و میر

تنهایم نگذار، 

این روزها آدمها 

با بهانه های ساده ای می میرند.

سعید شجاعی 

هفده، هفت، نودوسه 

کوتاه

از وقتی که کوتاه کردی
دست هایت را از موهایم
دیگر هیچ رنگی
به من نمی آید.    

سعید شجاعی

شانزده، هفت، نودوسه 

آغاز

بگذار برای همه چیز 

دیر شود،

دلم قرص است  

که مرا،  

درست و  سر وقت 

دوست خواهی داشت. 

سعید شجاعی 

سیزده، هفت، نودسه  

چرخش

نگرانم که این دوری

مختصات مرا در آغوشت 

جا به جا کند. 

سعید شجاعی

دوازده، هفت، نودوسه 

بی چتر

تمام حرف پاییز این است 

که این باران 

چتر نه،    

تو را می خواهد. 

سعید شجاعی 

نه، هفت، نودوسه