تماس های بی پاسخ

چه نُتِ غم انگیزی دارد
بوقِ انتظارِ تلفنی
که به سلام ات نمی رسد.


سعید شجاعی 

عکس یادگاری

زمانی عشق مان در یک کادر اندازه نمی شد 

حالا فاصله هامان. 

آن قدر از قابِ عکس های روی شومینه 

بی نصیب ماندیم که از یاد رفتیم. 

سعید شجاعی 

نگاهی مغموم

از وقتی تو را
در حالِ رفتن نشانم دادند
دیگر به چشم هایم اعتماد ندارم.
من به تو
با پلک های بسته خیره می شوم.


سعید شجاعی  

ناشناخته ها

دچار دردِ مرموزی شدم
که تمامِ خاطراتم را باز بینی می کند
و روی زندگی ام خط می کشد.


سعید شجاعی

فاصله های دروغین

از این جایی که هستم 

تو به من نزدیک تری 

و از آن جایی که هستی 

من به تو دور تر. 

باور کن فاصله ها دروغ می گویند. 

سعید شجاعی

دعای باران

گفته بودی دل ات باران می خواهد 

این تو و این آسمانی که می بارد 

حالا بگو اسم کوچک مرا زیر کدام آسمان 

صدا می کنی؟ 

سعید شجاعی

پلک های بسته

بی قرارم
می ترسم دوباره چشم ببندم
و آسمان
زیر پلک هایم
باران ببارد.


سعید شجاعی 

یک اتفاق معمولی

آسمان ، ریسمان می کرد
اما نمی توانست بگوید
چه چیزی در دلش سنگینی می کند.


سعید شجاعی

به پای دردهای بزرگ

هنوز کودکی ام تمام نشده 

و هنوز بدون هم بازی ام 

مدام بهانه جویی می کنم. 

هر چند خوب می دانم 

ما کودکانه تمام می شویم. 

سعید شجاعی

نشانی

نه تو بیا
نه من اینجا می مانم.
زمین بی هوده گـِـرد نیست
ما به هم می رسیم.


سعید شجاعی 

بوی غروب

تکثیر می شود
احساسِ گنگی در من
و بی ذکر نام
به تو اشاره می کند.
حالا همه چیز
بوی دلتنگی
بوی غروب
بوی باران
بوی تنهایی گرفته.



سعید شجاعی

ساعتِ بیداری

ساعت هایم
خواب می بینند
و من شب ها را
می شمارم.


سعید شجاعی

سگِ هار

روز ها سگی زخمی
در پشت افکارم زوزه می کشد
و شب ها خواب هایم را پارس می کند.


سعید شجاعی 

خاموشی

به سکوتم نگاه نکن
این حنجره ، روزی
نام کوچک ات را
آواز می کرد.


سعید شجاعی

سیل برد

سالهاست
زندگی ام را به خواب زده ام
تا تو بیدارم کنی.


سعید شجاعی

مسافر

من 

به سبک های مختلف درد کشیدم 

اما تو 

به هیچ سبکی نماندی. 

سعید شجاعی

برخورد

مگر خیال تو چه قدر وزن دارد
که حالا با تمام دنیا
سر سنگین تا می کنم.


سعید شجاعی

باطری های خالی

نه تو زبان مرا می فهمی
نه من صدایت را می شنوم .
باطری سمعکم
تنها دلیلِ تفاهم ما بود.


سعید شجاعی

تهاجم

من ممنوع
تو قدغن
آغوش ، نوازش ، بوسه ، ما
حرام.
جهنم
بهشت شما بود.


سعید شجاعی

لبخندی کوتاه

ما به هم می آییم  

ببین چه قدر هماهنگ 

من نگاه می کنم و تو لبخند می زنی. 

سعید شجاعی

فلسفه اش

او ، من است
و این آغاز فلسفه ی تو بود
که پایان اش به نقطه چین کشیده شد ....

سعید شجاعی 

به بهانه

از این تخت که رفتی 

به دور ترین فاصله ها رسیدی. 

حالا تو آنجا خیالت تخت نیست 

و من اینجا خواب ندارم. 

سعید شجاعی 

هم قدم

درست است که از 

سرعت و ارتفاع می ترسم  

اما به خوبی می توانم  

طول و عرضِ نگاهت را قدم بزنم.  

سعید شجاعی

کامی تلخ

مگر چه قدر سخت است
دو استکان چای در کنار هم بنوشیم؟
فنجانِ قهوه ات در دست
در مقابلم چه تلخ نشسته ایی.


سعید شجاعی

دلخون

محبت از دستانش چکه می کرد 

خون از چشم هایش. 

دل اش یک تنه 

انسانیت را باریده بود. 

سعید شجاعی

بالهای شکسته

پرنده ایی بی ارتفاع

پر پر می زد
آسمان ،
پرواز را از یاد برده بود.

سعید شجاعی

شب غمگین است

و من چه قدر  تنها
شب را در آغوشم
می خوابانم.

سعید شجاعی

خون بها

درد و خون
مرا می کشد
و تو خوشحال
از نوزادی که نمی آید.


سعید شجاعی

شب های بی خیالی

حالا دیگر می خندید
به تکرار حادثه ایی
که همیشه بهانه ی اشک هایش بود.
زنی تنها روی تخت
به خودش پشت کرده بود.


سعید شجاعی

یارانم

تنها سایه اش فهمید

تاب ماندن نداشت 

مسافری که 

پای رفتن اش را بر دوش می کشید. 

سعید شجاعی 

زندگی شیرین

تو را در آغوش می گیرم
و زندگی در همین بین
طعم لب های تو را به خود می گیرد.


سعید شجاعی

روز های خیس

رفته بودم خبر از دریا بگیرم
تو را دیدم
و خیس از باران شبانه بازگشتم.


سعید شجاعی

تو آغاز می شوی

یکی بود ، تو آمدی . 

در بهترین قصه ی دنیا 

کلاغ هم به خانه اش می رسد.

سعید شجاعی

صدایش در نمی آمد

بغض در صدایش نشست 

و هر چقدر نوشت 

نرو 

کسی نشنید. 

سعید شجاعی 

دخترکی سیاه پوش

از آغوش پدر
فقط یک سنگ قبر
برایش باقی ماند .


سعید شجاعی

یک شب با آسمان

آسمان باران اش را می آورد 

من سیگارم را. 

آنقدر نزدیک هم راه می رویم 

که او بوی سیگار می گیرد 

و من خیس از باران. 

سعید شجاعی

پیچش زلف

بلوند
سیاهِ پر کلاغی
شرابی های سیاه روشن.
گیسوان تان چشم گیر نیست
وقتی
دلم به پریشانی زلف اش دچار است.



سعید شجاعی

باران در پاییز

تمام ابر های شمال
روی شانه های من می بارند.
آغوشم هیشه از عطر باران
پاییز است.


سعید شجاعی

قرار دادی بی اعتبار

دلم
زمان و مکان سرش نمی شود
و بی وقفه
دوست اش می دارد.


سعید شجاعی

دل از دریا برید

خیالم 

حلزونی رنجور بود 

که هیچ وقت 

دل به هیچ دریایی نزد.

سعید شجاعی

چراغ های سوخته

نمی شناسم تان 

ای آشنایانِ دور. 

چراغِ این خانه 

از رفت و آمدتان 

سخت

خسته است. 

سعید شجاعی

دخترک کبریت فروش

به جای کبریت
عِشوه می فروخت
و شب ها
در لای پَر قو
اشک هایش را
پاک می کرد
دخترک.


سعید شجاعی

مهملات

پرت و پلا می گفت 

و کسی نمی دانست 

داغدارِ فاجعه ایست 

که تمامیت اش را زیر سوال می برد. 

سعید شجاعی

چهل کلاغ

رفتن ات آنقدر تکان دهنده بود 

که هیولایی در من بیدار شد.   

هیچ طلسم و دروغی آرام اش نمی کند 

مگر کلاغ ها شایعه ی آمدن ات را 

جار بزنند.

سعید شجاعی

پایان

باران می آید
و من چای ام را فوت می کنم
تو سیگار ات را دود.
همه چیز برای تمام شدن
مهیا ست.


سعید شجاعی

خستگی اش

در مقابلِ تلویزیونی روشن 

تمام خستگی اش را 

بی صدا خوابید. 

سعید شجاعی

آدرس گیرنده : تو

اداره ی پست
تمام نامه هایم را به تو
بازم می گرداند.
گویا او هم فهمیده که تو
در دلم خانه داری.


سعید شجاعی

لب به بوسه

کاری از دستت بر نمی آید 

از لب هایت 

چرا.

سعید شجاعی

عشقِ قطبی

یخ ها می شکنند
یخ ها آب می شوند
یخ ها می میرند.
یخ ها
عاشق اند.


سعید شجاعی 

بی خبران

همه به آسمان نگاه می کنند 

من به تو. 

همه در گیرِ روز و ماه و سال اند 

من نفس هایت را زندگی می کنم. 

سعید شجاعی

آغاز می شوی

ماه
در جزر و مدِ
نگاهت
ناپدید شد.

سعید شجاعی

فستیوال یا فوتبال

تلویزیون نگاه کردن چه جذابیتی دارد  

وقتی شبکه ها را 

بالا و پایین می کنم

و تو  

نیستی اعتراض کنی. 

سعید شجاعی

گذشت

ما به گذشت زمان احتیاج نداشتیم.
شاید
یک دوستت دارم
برای مان کافی بود.


سعید شجاعی

زمین اش

اهر
       لرزید
رها
      شد.

سعید شجاعی

نمی فهمیم

من با ته سیگار هایم مَرد شدم 

حدیث گوشواره هایت 

سرم نمی شود. 

سعید شجاعی

سمتی اشتباه

راهِ راست ما
به چپ بود
از پیچ و تاب
از فراز و فرود اش شِکوه می کردیم.


سعید شجاعی

غروب در راه است

آسمان سر به زیر است
و زمین سر به هوا ،

من هم سر به تو سپرده ام.


سعید شجاعی

دیر به دست آمده

ما زود بزرگ شدیم 

آنقدر زود 

که نفهمیدیم 

آرزو های ما پیر و خسته اند. 

باور کن 

از دست رفتیم. 

سعید شجاعی

همه چیز مهیاست

شگون ندارد 

که تو باشی و باران نبارد. 

آسمان چشم از افق بر نمی دارد

و زمین 

خشک می شود. 

سعید شجاعی 

تخت خیال

بیا بی هیچ کلامی
روی این تخت
پای صحبت تن ها مان دراز بکشیم.
خیالت تخت
بهترین کلامِ عاشقانه ی ما
به اندازه ی بوسه ی آغازین شان نمی شود.


سعید شجاعی

خاطره و آرزو

ما 

به چیزهایی که نیست 

به آدم هایی که نیستند 

به اتفاقاتی که رخ نداده اند 

معتقدیم. 

ما جایی بین خاطره و آرزو زندگی می کنیم.

سعید شجاعی

اشک باریدنی است

چگونه  باید این همه درد را
در دفتر خاطراتم بی بغض بنویسم.
اصلن بگو ببینم
چگونه باید بنویسم؟


سعید شجاعی

باوری در تاریخ

بی هوده پای علم را وسط نکش
ما ، قرن هاست
که به حسِ گنگِ مصبیت
ایمان داریم.


سعید شجاعی

در شب گرمِ تابستانی

قطره ای تفت داده
از تنم
به مقصدِ پیچ و تابِ
تنت
جاری شد.


سعید شجاعی

رفیقِ بی کلک

از کامِ دنیا
سرفه های سیاه اش
نصیب ما شد
گناه اش را پای وفای سیگار
می نویسند.

سعید شجاعی

یک روز خوب

ما در توالی روزهای انتظار
اتفاقی خوب را چشم در راهیم .
شب را به جرم سکوت اش سیاه می کنیم
و نمی دانیم هر ستاره
یک اتفاق خوب است که فردا طلوع می کند.


سعید شجاعی

می فهمی مجبورم

مجبورم با چشم های بسته 

و گوش هایی که نمی شنوند 

به زندگی ادامه دهم. 

تمامِ جهانم را 

آغشته به خاطراتِ تو کرده بودم.  

سعید شجاعی 

بی حوصله

خواب هایم را بردی 

فردا هایم بی تعبیر ماندن. 

 امروز هم بی حوصله آغاز می کنم. 

سعید شجاعی

باغ های معلق

از عکس های پاریس گرفته
تا روستایی دور افتاده در لهستان.
از باغ های گل در هلند
تا نبضِ کویر های مصر.
باور کن
عطرِ تو از همه جای دنیا
به مشام می رسد.


سعید شجاعی 

کپی برابر اصل

شناسنامه ام از تکثیر
خسته است
مهر آخرش را طلب می کند.


سعید شجاعی

احساس خوب

همین که می توانم هنوز
آهنگ صدایت را سوت بزنم
احساس خوبی دارم.
لااقل عکس ات حرفی برای گفتن دارد.

سعید شجاعی

مسافری در شب

برای رفتن
نه چمدان لازم است
نه کوله پشتی.
وقتی برای ماندن
دستت خالی از بهانه شد
خودت راهی می شوی.


سعید شجاعی

پس و پیش

زمینی می لرزد 

سقفی آوار می شود 

و دیواری فرو می افتاد. 

ما به شمارش مردگان مشغول می شویم 

یک کودک 

یک مادر 

یک پدر 

یک سفره ی خالی. 

سعید شجاعی

رفیقِ برفی

قطب را دوست دارم.
آدم برفی هایش
با آدم رفیق تر اند و غروب اش
آنقدر فرصت می دهد
که حریف دلتنگی هایت شوی.

سعید شجاعی

اندازه ی بهانه

گاهی دوست دارم ساعتی یک بار
در آغوشم اندازه ات کنم.
اندازه که بهانه است
 می خواهم ببوسم ات
گرمای تن ات را احساس کنم
به چشم هایت زل بزنم
عطرت را نفس بگیرم
نوازش ات کنم
و بگویم دوستت دارم.
بعد بروم سراغ کار خودم تا ساعت آینده.



سعید شجاعی

نگاهِ خیره

نشان کرده ام
قسمتی از نگاهت را
که گویا
پیش نیاز لب های تو هستند.


سعید شجاعی

جناق شکستن

چه جناق هایی شکستیم 

که ماند 

یادم 

تو را فراموش. 

باختی 

من سوختم. 

سعید شجاعی

خارج از دور

از دور افتاد

از مدار خارج شد. 

خورشید چشمانش 

زمینِ تازه نفسی می خواست. 

سعید شجاعی

غم فرودگاهی

یک بلیطِ تک نفره 

بی بازگشت ، بی بدرقه. 

کلاغ پر هایمان تعبیر شد 

من پر نداشتم 

تو پریدی. 

سعید شجاعی

یخ در بهشت با طعم کافور

کافور ، رد دستانت را 

از تنم پاک نمی کند. 

بهشت در یخ هم که باشد 

باز از دلم دود بلند می شود.

سعید شجاعی

نسبتِ کیهانی

باید شبانه 

و پاور چین پاورچین 

به کهکشانِ همسایه کوچ کنم. 

شاید خورشیدِ آنجا 

در غروب 

لبخند به لب داشته باشد.

سعید شجاعی

مجنونِ تلخ

امشب 

مجنون می خوابم 

و فردا فرهاد بر می خیزم. 

شاید 

داغ شیرین از لیلی کمی کمتر باشد.

سعید شجاعی

هم آغوشی

لباس هايي بي تن.
تختي که نفس مي کشد در کشاکش دو تن
و تن هايي که
دست به کشف هم می زنند در آغوشِ لذت.
زندگی
در همه جای خانه می پیچد.



سعید شجاعی

مسیرِ ما

فاصله ما را خسته می کند
ما جاده ها را.
زندگی در رفت و آمدِ
خیالِ من و یادِ تو
رونق می گیرد.


سعید شجاعی

آغوشی باز

سالهاست که مرا
مترسک می پندارند.
نمی دانند که من
با آغوشی باز آمدنت را
به انتظار ایستاده ام.


سعید شجاعی

ماهِ نیمه

آسمانم امشب
یک نیم از ماهِ کامل اش را
در آسمان تو می گذارد
که شاید با دیدن اش
به یادم آوری.
به سبک تمام شب های من.


سعید شجاعی

تظاهر

برای دلداری ام
دنیا به روند معمولی اش
تظاهر می کند.
پلک که فرو می بندم
او هم مثل من به گوشه ای می رود
و بغض رفتن ات را در دود سیگارش پنهان می کند
و من آشفتگی اش را در روزنامه ها می خوانم.




سعید شجاعی

سرخی لب در شب

خماره

 مخدره

لب هایت شده ام 

و بی هوده لب به سیگار می دهم.

از درد 

تمام نبودنت را به دندان کشیدم. 

سعید شجاعی

بی دل

خدا
از چشم های تو آغاز می شود
و زمین در مسیر زلف هایت تاب می خورد.
قلبم دوباره سقوط می کند.


سعید شجاعی

تو بروی،من بمانم

به گل فروشِ کنارِ قبرستان می سپارم 

هر وقت به دیدنم آمدی 

یک شاخه گل سرخ به تو بدهد.

دیدارمان باید مثل همیشه باشد. 

سعید شجاعی

قدرِ تو

امشب
فردا شب
همه شب ها
قدر بودنت را
در غیابت اندازه می کنم.
گناه دارم
می خواهم با لب هایت
استغفار کنم.
آغوشت
بهشتم
امشب کجاست؟


سعید شجاعی

خودش نیامد

دلت که آمد

به این حال و روز دچار شوم 

لااقل 

خودت هم بیا.

سعید شجاعی

آش سوخته

سفره ی دلش را پهن نمی کرد
کاسه ایی زیر نیم کاسه اش بود
قهوه اش را نوشید و رفت
سفر در ته فنجانش نمایان شد.


سعید شجاعی

خاک مریخ

این همه دلتنگی داریم اینجا
آن وقت نمی دانم رفته اند مریخ
چه غلطی کنند.
شاید
نمی دانند خاک آنجا هم
روی سر ما دوام نمی آورد.
بس که بلا آمد.


سعید شجاعی

زخم های فراموش نشدنی

چشم و گوش بسته 

به راهم ادامه می دهم. 

خبری از زخم های عمیق 

نخواهد بود.

سعید شجاعی

یکی بود ، یکی تو

قصه ای در کار نیست
کلاغ ها فراموشی گرفته بودند.
اینجا
تا دلت بخواهد
تو نبودی.



سعید شجاعی

شرایط مشکوک

به این شرایط مشکوکم.

هیچ شبکه ی خبری ایی آمدنت را 

گزارش نمی کند 

هیچ تابلویی سمت تو را نشان نمی دهد 

هیچ آدمی از حالت خبر ندارد 

آسمان هم بارانی نمی شود.

انگار 

همه دنیا دست به دست هم دادند 

که تا ابد ما از هم دور بمانیم.

حرف شان را باور نمی کنم 

تو هم باور نکن 

و بگرد.

سعید شجاعی

روزی که باز آیی

از وقتی رفتی

چشم هایم را بستم 

گذاشتم روی طاقچه 

برای روز مبادا. 

سعید شجاعی

نت ات

دو
ر
می
فا
سل
لا
سی
تو.
نت ات روی سازم نشست
پژواک اش غم انگیز شد.


سعید شجاعی

نمکی برای زخم

بوی قرمه سبزی می آید
کوچه هم نمک به زخم آشپزخانه ام می زند.
تختم دوباره نم می کشد.


سعید شجاعی

آفتابگردان

شب ها همنشین
آفتابگردانِ باغمان می شوم
که تا صبح دوام بیاورد.
روزها کسی به دیدنم نمی آید
و من غروب را در استکان چایم می چکانم
دلتنگی را سر می کشم.


سعید شجاعی

سکوت بازی

چیزی نمی گویم
نه این که لالم.
تو حرف نداری.


سعید شجاعی

شوالیه

از بعضی کلمات 

از سوال های بی جواب 

از نبودنت بیشتر می ترسم.

از هر چیزی که بی چشم های تو نگاهم کند.

شوالیه خواهم شد با لب های تو.

سعید شجاعی

بر مزارش

تمام دنیا بیستون من شد .

تو از میان رفتگان 

به دنیا بر نگشتی.

سعید شجاعی

نقش تو

من مردم
و خدا هم نمی دانست
آغوش تو مرا
ایستاده نگاه می داشت
هنگامی که کوه جابه جا می کردم.


سعید شجاعی

حسود

دریا را یک تنه سر می کشم
تا انتها.
بر من بتاب ماه من.


سعید شجاعی

نوازش

گوشم از حرف ها پر است
با زبان بدنت
بگو دوستم داری.


سعید شجاعی

خون ها ریخت

دست ها بالا رفتند
داس ها پایین آمدند.
زمین مست از خون شد.


سعید شجاعی

تحت تعقیب

می ترسم تحت تقیب قرار بگیرم.
از چشم هایت
اختلاس بزرگی کرده ام.



سعید شجاعی

هم آغوشی در تابستان

تنم آسمان 

چکه می کند احساسم.

تن ات دریا 

جذبِ جزر و مد ات می شوم.

غرق در امواج دوستت دارم هایت

لب هایم را به روی گستره ات پهن می کنم. 

باران می شوم در این 

هم آغوشی های تابستانی.

سعید شجاعی

پشت پایت

آش پشت پایت را می پزند
حلوای مرا می خورند.



سعید شجاعی

دنیا یک مادر می خواست

ابلیس به تو سجده خواهد کرد

و خدا با پا در میانی تو 

آدم را به بهشت بر می گرداند.

آخرین پیامبر این قرن 

یک زن است با معجزه ی مهر مادری.

سعید شجاعی

نبودنت مشهود است

از کف دستانم تا

کف تمام فنجان های قهوه.

از صفحه هات دیوان حافظ 

تا صفحه ی گوگل.

نمی دانم چرا 

آمدنت 

نمی آید.

سعید شجاعی

اسمت

آدم خوشش می آید همین جوری
بی هوا
صدایت کند
و جانم
بشنود.


سعید شجاعی

مهمان داریم

دادِ سگ همسایه هم در آمد
و کلاغ های شهر
رفتنت را زوزه می کشند.
من که هیچ
لااقل جواب خدا را بده
که بی چای مانده.


سعید شجاعی

ماه شب

ستاره ها می رسند
ماه زیبا می آید
و زمین
پشت رو می شود.
عطر تو
شب را دگرگون کرده است.


سعید شجاعی

خیاط باشی

برای خودم یک پا خیاط شده ام
بس که بریدم و دوختم
دل را.


سعید شجاعی

پناهنده

بی هیچ توضیح و توصیفی
آغوشت را پناهم کن.
این روزها
درد هایم هار شده اند.


سعید شجاعی

روز و شب

هر شب با زغال
زیر گوش ماه
طرحِ خورشید را می کشم.
هر شب در گوش جاده
نجوایت می کنم.
فردا
آسمان تعبیر می شود
و زمینِ بی حواس ، به دنبالت می گردد.


سعید شجاعی

بوی بی حوصلگی

آسمان وارونه
زمین کج
و امروز جمعه است.
بی حوصله ام حوا
و تو خسته تر از خیالم.
بیا در این سکوت فقط بخوابیم.


سعید شجاعی

خواب خونی

راست اش را بگو
زیر گوش این تخت چه خوانده ایی
که حالا بی تو
هر شب مرا زخمی می کند.


سعید شجاعی

خاک و خدا

دنیا بی تو
دنیا نیست.
جایی می شود که
نه اسم
نه خاک
نه خدا
هیچ چیزی ندارد.


سعید شجاعی

ختمِ به خیر

سایه ها متواری شدند
کلمات سکوت کردند
و من مانده ام این سه نقطه را
چه گونه تعبیر کنم
که به لب های تو ختم شوند.
...


سعید شجاعی

جای مناسب

هر روز 

جا به جا می کنم جای خالی ات را.

باور کن بی تو 

هیچ جایی مناسب نیست.

سعید شجاعی

شکسته

راست گفتم
کج شنید.
راست رفتم
چپ رفت.
راست دیدم
دروغ گفت و رفت
من
راست شکستم.


سعید شجاعی

شهر هرت

آهای غریبه

مگر شهر هرت است 

که وقت و بی وقت به خوابم می آیی؟

اگر راست می گویی بیا،

رو در رو می گویم 

دوستت دارم.

سعید شجاعی

شکار آسمان

عنکبوتی گوشه گیر
دلش پرواز می خواست
دامی برای شکار آسمان پهن کرد.



سعید شجاعی

دست شست

به زندگی امیدوار بود
دنیا به او بی اعتنا.
دست از نفس کشید.


سعید شجاعی

به هنگام غروب

تو چای بیاور
من نان خامه ایی.
بیا یک دل سیر معاشرت کنیم.


سعید شجاعی

بمان

آمدنت شیرین
نیامدنت تلخ.
رفتنت طعمی ندارد
زهر مار است.


سعید شجاعی

جبر سفر

لال بود
با گوش های تیز.
کسی نگفت بمان
و عاقبت
فاصله کورش کرد.


سعید شجاعی

سطر آخر

تمام
نقطه
آخر خط.


سعید شجاعی