بیدار

چشمانت زیباترین
فلسفه ی
لبخند من است.

سعید شجاعی 

آلودگی ات

از دلتنگی تو 

من که هیچ،    

دیگر نفس تهران هم 

بالا نمی آید. 

سعید شجاعی 

غریبانه

آشنای من،  

این غریبگی 

بی نهایت دلخراش است. 

سعید شجاعی 

داستانی

پشت هر دلتنگی
داستانی ناتمام
به انتظار پایان نشسته است.


سعید شجاعی 

آدم برفی

این آدم برفی،
رویای تو را در خواب
لبخند می زند.


سعید شجاعی 

توان

..............
..............
................ .

سعید شجاعی

در این شعر
دلتنگی شاعر
بیش ار حد توانش بود.

شاعر

 به موهایت دست می کشم

و مشتی شعر 

بر دلم می ریزد، 

شاعری
حس و حال خوشی دارد.


سعید شجاعی 

سرگشاده

چشمانم
حسی سرگشاده است،
که با صدای بلند
تو را دوست دارد.


سعید شجاعی

سرک

هر شب
بغضی بی ملاحظه
به زندگی ام
سرک می کشد.

سعید شجاعی 

مختصات

آغوشت
خوش آب و هوا ترین
مختصات زمین است.


سعید شجاعی 

صلح

جمعه ها باید با خودم
صلح کنم،
به تنهایی نمی شود
این روز را تحمل کرد.


سعید شجاعی

بی نام

اسم من بی صدای تو
چه قدر تنهاست،
چه قدر غمگین شنیده می شود.


سعید شجاعی 

فراموشی

نه تو دیگر مرا می شناسی

نه من تو را به یاد می آورم، 

از اول هم زمین جای مناسبی
برای دوست داشتن نبود.


سعید شجاعی 

فکر

این روزها
هر کسی به فکر خودش است،
تنها منم که به تو فکر می کنم.


سعید شجاعی 

کتابت

کلمه کافی نیست،
باید در کتاب شعرم
چشمهایت را
منتشر  کنم.


سعید شجاعی 

از دور

این روزها
خیلی بی تو ام،
تنهایی ام از دور
کاملن مشخص است.


سعید شجاعی 

سکوت ساده

تو نیستی
و ساده ترین شکل سکوت،
در چشم هایم حلقه می بندد.


سعید شجاعی 

بلاگردان

به سرم بیا
و مثل بلاهایی که بی تو می آید،
غافلگیرم کن.


سعید شجاعی 

متحول

زمستان سختی در پیش داریم،
کمی به من
لبخند دلبرانه تحویل بده.  



سعید شجاعی 

عادت

به من نزدیکتر شو،  

لباسهایم می خواهند 

به عطر تو عادت کنند. 

سعید شجاعی 

خصوصی

این شعر
یک ملک خصوصی است
و من حق دارم در هر کجای آن
یک دل سیر برایت گریه کنم.


سعید شجاعی 

چشم روشنی

چشمت روشن،
نمی دانی بی تو دنیا
چه بلایی بر سر من آورده است.


سعید شجاعی 

تعادل

نبودنت تعادل زمین را 

برهم زده است، 

و من بی دست های تو

قدم به قدم سقوط می کنم. 

سعید شجاعی  

تماشا

به این سکوت بی هنگام مشکوکم، 

حتم دارم دوباره کلماتم 

در جایی دور 

محو تماشای تو ایستاده اند. 

سعید شجاعی 

کشف کشتار

چشم هایت دلتنگی می آورند
و تو کشتار جمعی ترین
کشف جهانی.


سعید شجاعی 

دربند

چه غم انگیز
از تو رها شده ام،
مثل کودکی در کنج خیابان.


سعید شجاعی 

پریشان

آشفتگی ام
ربطی به نبودن تو ندارد،
من با خودم
خصومت شخصی پیدا کرده ام.


سعید شجاعی 

صبوری

این روزها تمام ِ من،
به انتظار یک لبخند تو
غمگین است.


سعید شجاعی 

ضروری

دلم می خواهدت، 

مثل عجیب ترین اتفاقی 

که لازم است رخ دهد. 

سعید شجاعی 

برفی

ردپای رفتنت
روی برف جا مانده است
و من مثل آدم برفی
با لبخند تمام می شوم.


سعید شجاعی 

کارهای سخت

دوست داشتن تو 

کار ساده ای نیست، 

به هیچ وجه نمی شود 

دلتنگت نشد. 

سعید شجاعی 

جور

آبی، سبز، سرخ... 

تو هر چه بپوشی 

به من می آید. 

سعید شجاعی 

حجاب

ببخش خانم،
مردان این سرزمین
بی اجازه ایمان شان را
به زلف های تو گره زده اند.


سعید شجاعی 

شهود

نیاز به توضیح ندارد،  

نبودن تو 

در من مشهود است. 

سعید شجاعی 

بینا

بیچاره چشم هایم
که هیچ وقت
دیده نشده اند.


سعید شجاعی 

به اسمم

بی تو فقط 

اسمم را می توانم بنویسم،  

دیگر خبری از شعر نیست. 

سعید شجاعی 

بی جمعه

دیگر هیچ هفته ای
روز تعطیل ندارد،
من شبانه روز
با درد
تنهایی می کشم.


سعید شجاعی 

هامون

من هم نسل ِ هامونم،
سرگشته از تمام نقشه ها
در خاطره ها نفس می کشم.


سعید شجاعی 

غمزادگان

حوا جان
هر چیزی هم بچینی
دیگر این موجودات غمگین
آدم نخواهند شد.


سعید شجاعی 

سربار

گره زده ام چشمانم را
در پیچ و تاب گیسویت،
مرا از سرت باز نکن.


سعید شجاعی  

فاش

باید بی گذرنامه خودم را

به مرز تنت برسانم،
و در دنج ترین نقطه آغوشت
حرف های مهمی را فاش کنم.



سعید شجاعی

فصل آخر

شبیه قصه های بلند
خسته ام از بلاتکلیفی،
تنهایی مرا ورق بزن
 و به خودت برس.


سعید شجاعی 

زبان باران

چشم های تو
به لهجه سرزمین مادری ام
سخن می گوید،
من ِ گیله مرد
زبان باران را خوب می شناسم.


سعید شجاعی

روزهای جهانی

سالهاست که این تقویم های حسود
روز جهانی تو را
بدون من جشن می گیرند.


سعید شجاعی 

زیبایی

در امتداد دامنت  

زمین زیباتر می شود 

و من با عطر تو 

جوانه می زنم. 

سعید شجاعی 

قصه خصوصی

این روزها زمین
از حجم دلتنگی ام خسته است
و من با کفش هایی که دیگر سر به راه نیستند
روی دست هایم مانده ام
در جایی که هیچ شبی
به من ستاره قرض نمی دهد،

آهای آدم ها
چیزی برای دیدن وجود ندارد
این یک قصه ی خصوصی است.


سعید شجاعی

وحشیانه

 شب به شب
شبیخون می زند،
نبودنت به تنهایی من.


سعید شجاعی 

پناه

چه لذتی دارد
تکیه گاه کسی باشی
که پناه خستگی توست.


سعید شجاعی 

نفس بکش

تنهایی

هیچ قانونی ندارد،

فقط باید زنده ماند. 

سعید شجاعی  

دیدار

لذت بخش ترین حالت زندگی
با عطر تو
آغاز می شود.


سعید شجاعی 

خط خطی ها

دور خودم را خط کشیده ام
تا در بین هیاهوی آدم ها،  
دیگر گم نشوم.

سعید شجاعی

دلتنگیها

کسی که لبخند تو را
دیده است،
از تنهایی اش
جان سالم به در نمی برد.


سعید شجاعی 

تا همیشه

به من
بی خداحافظی سلام کن؛
این معاشرت های کوتاه
هیچ دردی را دوا نمی کند.

سعید شجاعی

حکایت

حکایت دل
کوتاه بود،
به اندازه ی اسم کوچکت.

سعید شجاعی 

شور

تو می روی 

و چشم هایم 

شور اش را در می آورند. 

سعید شجاعی 

نهایت

من تمام ادبیات جهانم، 

که با تو
به انتها می رسم.

سعید شجاعی 

انتحار دریایی

شاید ساحل هم
زیر گوش نهنگ ها
وعده بهشت می خواند.


سعید شجاعی 

ترس

من با ترس های کودکی ام بزرگ شدم،
اما نبودن تو هولناک تر از
تاریکی و تنهایی است.


سعید شجاعی 

جانگیر

یک بار در جنگ کشته شدم
و در صلح هزار بار بر دار آویخته،
عشق به این سرزمین
همچنان از من جان می گیرد.


سعید شجاعی 

هوا خوری

لب هایم 

در مسیر تنت قدم می زنند،  

و این خارق العاده ترین 

شکل درمان دلتنگیست.  

سعید شجاعی 

قدیمی

به خوشبختی کسی حسادت می کنم
که تو را،
به اسم کوچکت صدا می کند.


سعید شجاعی 

آزادی

جمعه
روز من است،
هر طور که بخواهم
می توانم به تو فکر کنم.


سعید شجاعی 

قدمت

چند هزار شب
از دلتنگی ام می گذرد،
و من در نبود تو
هنوز با خودم کنار نیامده ام.

سعید شجاعی 

لب خند

امشب که بین بغض هایم

سرگردانم،

مرا به لبخندت دعوت کن. 

سعید شجاعی 

بی چتر

یک دل سیر
دلتنگی مرا قدم بزن،
حال و هوایم بارانیست.

سعید شجاعی 

گم کرده

بیچاره من
که در خودم،
به دنبال تو می گردم.


سعید شجاعی 

گیسو سیاه

موهایت
سیاه ترین شعر من است،
کوتاه تر از شبهای تنهایی.


سعید شجاعی 

شاعرم

لعنت به شعر 

که بی تو 

شکل نمی گیرد. 

سعید شجاعی 

غریبانه

غریبه نیستم،
من تو را به اندازه یک خاطره
و هزار رویا می شناسم.


سعید شجاعی 

غمبار

این شهر لعنتی را سیل برد،
تو زیر چتر چه کسی
پنهان شدی؟

سعید شجاعی 

اسارت

در چنگ چشمانت
مثل یک اسیر جنگی ام،
که هر روز به اعتراف
فکر می کند.


سعید شجاعی

خدایان جمعه

به دست های تو پناه می برم،
خدایان روز جمعه
بی رحم اند.


سعید شجاعی

گرفتاری

طوری چشم مرا گرفته ای
که دلم با هر بهانه ای
می گیرد.


سعید شجاعی 

متفاوت

بی تفاوت تر از آنی
که دوستم داشته باشی،
بعید است حال مرا بفهمی.


سعید شجاعی 

آشنا

تو را آنقدر بلدم
که می دانم
هنوز نمی شناسی ام.


سعید شجاعی 

یادآوری

نمی خواستم مثل همه ی آدم ها 

فقط به بود و نبودت عادت کنم، 

من تو را بیشتر از اندازه ام 

دوست داشتم 

که حالا از یادم نمی روی. 

سعید شجاعی  

بدخیم

چیزی در سینه ام 

به شکلی بد خیم 

تو را می خواهد. 

سعید شجاعی 

یک مرد

تمام شهر بوی سیگار گرفت،  

من هنوز نبودن تو را 

در شهر قدم می زنم. 

سعید شجاعی

باش

اگر تو نبودی ادبیات نبود
نامه های عاشقانه،
فال حافظ
غزل های سعدی،
اگر تو نبودی
نمی دانم چه بلایی سر باران می آمد
و فصل ها غمگین می شدند،
اگر تو نبودی
دنیای بدی داشتیم،
اگر تو نبودی
کسی مرا از این همه فاصله
دوست نداشت
و من دلم برایت این همه تنگ نبود،
اگر تو نبودی
دیگر کسی شاعر نمی شد.



سعید شجاعی

ویرانه شود

با این همه پاییز وُ باران،  

شهر بیش از این 

 تحمل تنهایی ام را ندارد. 

سعید شجاعی 

یک جمعه دیگر

جمعه ها با تو،  

روزهای هفته را 

گم می کنم. 

سعید شجاعی 

وارث

از پس سکوتی سی ساله
با من حرف بزن،
لب هایت
ارث پدری من است.  



سعید شجاعی 

رفتن

دیگر جایی برای رفتن ندارم، 

من از تمام آغوش های دنیا

جا مانده ام. 

سعید شجاعی  

خود خدا

بهشت پیش کش،
این جهنم را
از من بگیر.


سعید شجاعی 

ترک

خودم را به تنهایی بسته ام 

تا خوب از چشم هایم چکه کنی، 

هر اعتیادی که به تو داشتم 

باید به ناچار ترک شود. 

سعید شجاعی 

درک

عشق من، می فهمم ات،
دیگر هیچ سلامی
بی خداحافظی نیست.


سعید شجاعی 

حال سال

چند سال است
که تقویم بدون تو،
حال خوبی ندارد.


سعید شجاعی 

نگرانم نشو

زندگی خطرناکی دارم،
بی شب بخیر می خوابم
و بی صبح بخیر بر می خیزم.


سعید شجاعی 

تن به تن

در من گسترش بده
مهربانی ات را،
بگذار بدون خون ریزی
فتح شوم.


سعید شجاعی 

پاییزی

باران آهسته می بارید 

و من در تو غرق می شدم، 

چه طبیعت عجیبی دارد پاییز. 

سعید شجاعی 

بن بست

نه کسی می آید
و نه کسی می رود،
من در بن بست ترین نقطه دنیا
بنا شده ام.


سعید شجاعی 

خیلی دور خیلی نزدیک

فراموشم کن،  

شاید من هم 

از تو آموختم. 

سعید شجاعی  

خوبم

از وقتی که دوستم داری،
حال تمام ِ دنیا
خوب شده است.


سعید شجاعی 

آغوشنامه

این بار که در آغوشم آمدی، 

دیگر خودم را 

از تو پس نمی گیرم. 

سعید شجاعی 

چشم ها

مراقب چشم هایت باش،
شعر های زیادی
از آن آب می خورند.


سعید شجاعی 

سیاه لشگر

نه قد وُ قامتم مجال می دهد 

و نه این روزهای سیاه می گذارند 

مرد قصه ای شوم 

که دلم درگیر آن شده. 

سعید شجاعی 

یک روز کامل

تمام تقویم
به یادت سپری می شود
و من جمعه ها را
برای دوست داشتنت
کنار گذاشته ام.
 
.

سعید شجاعی 

چشم های گیله مرد

برای گیله مردی چون من
تو مثل آوازی آذری می مانی،
نمی فهمم اش
اما دلنشینی.


سعید شجاعی 

خوبم

نیازی به اسم ندارم
وقتی تو به این خوبی
در آغوشم می گیری.


سعید شجاعی 

مجبور

من آن ابراهیم ام  

که نمی داند 

با خون خشک شده ی اسماعیل 

بر دستانش چه کند. 

سعید شجاعی 

کوتاه و معمولی

اسم مرا 

در حروف الفبا خلاصه کن،

حیف است در این هوا 

بدون خاطره بمانم. 

سعید شجاعی 

خیلی زود

طوری دوستم بدار،
که هیچ وقت
دیر نشود.


سعید شجاعی  

جایت

چه پاییز باشد
چه باران،
اینجا
همیشه جای تو خالیست.


سعید شجاعی

آرزوی لبخند

گریه که می کنی،

دیگر هیچ آرزویی 

برآورده نمی شود. 

سعید شجاعی 

نیستم

پیوسته در حال رفتنم،  

اول از یاد 

سپس از دست. 

سعید شجاعی 

کلافه

بی تو،
نمی دانم
با خودم چه کنم.


سعید شجاعی 

خرابی

حتمن باید بروم
تا به نظرت بیایم؟
چه قدر احمقانه
دلخوشی ام خراب می شود.


سعید شجاعی 

فجیع

فجیع ترین حالت جمعه،
چیزی شبیه توست
که در دلتنگی ام اتفاق می افتد.


سعید شجاعی 

دلی دلتنگ

شاید خودت ندانی
ولی چشمانت،
دندان تیز کرده اند
که دل از من بگیرند.


سعید شجاعی 

پروانه شو

از پس این پیله ی درد
پروانه بیا،
من و تمام گلدان ها
برایت دعا می کنیم.


سعید شجاعی 

کنارت

کنارم بمان، 

تو حتی بیشتر از خودم 

به من می آیی. 

سعید شجاعی 

شمعدانی هایم

تو که رفتی
من در این خانه غریب شدم،
حتی این گلدان ها
دیگر از دستم آب نمی نوشند.


سعید شجاعی 

کودکم

مراقبم باش،
پس از سی سال
هنوز هم کودکم
و می ترسم که دستانت را
رها کنم.

سعید شجاعی 

رگ بی خوابی ام

رگ خواب من
از دستم دور است
و دلش برایم تنگ می شود.


سعید شجاعی

سپید برفی

پوست تنت
معجزه ی تابستان است
در لباس برف.


سعید شجاعی 

دلخوش

چین دامنت
دست چینی ست
از دلخوشی هایم.


سعید شجاعی 

پوسیده

بوی سگ گرفته تنهایی ام،
بس که این دل
از دلتنگی پوسید.


سعید شجاعی 

آرام

آرام جانم

آرامم کن،

بی اندازه ببوس مرا.


سعید شجاعی 

یک جمعه دیگر

جمعه،
غمگین تر از آن است
که در تقویم دیده می شود.


سعید شجاعی 

زورکی

رفتنی می رود 

ماندنی می ماند، 

به زور که نمی شود 

تنها نماند. 

سعید شجاعی 

حدیث شوری

گریه نکن، 

می ترسم در اشک های تو

 نهنگ های دلم

دست به خودکشی بزنند.  

سعید شجاعی 

غیر عادی ام

چرا این قدر عادی دوستم داری؟ 

شاید متوجه نیستی 

که دیگر 

به من توجه نمی کنی. 

سعید شجاعی 

پیر

پوست چروکیده می شود
و استخوان ها پر درد،
تنها دل است
که هنوز می گیرد.


سعید شجاعی 

شرایط مساعد

دست خودم نیست،
آب و هوا
برای گریستن مساعد است.


سعید شجاعی 

متحمل

لطفن نرو،
من تاب گرسنگی هم ندارم،
چه رسد
به تحمل ِ دوری از تو.


سعید شجاعی 

میلیاردی

می گویند هفت میلیارد آدم 

کنار من زندگی می کنند، 

چه تنهایی بزرگی دارم. 

سعید شجاعی 

دامنه های دور

پای من
حتی در دورترین
 دامنه ی دامن ات
سست می شود.


سعید شجاعی 

مردانه

امشب می خواهم از اینجا
تا انتهای شعر
سکوت کنم،
و این،
مردانه ترین
شکل شاعرانگی دنیاست.


سعید شجاعی 

دست خالی

دست هایت را به من بده، 

نمی خواهم مردم 

مرا با دست خالی ببینند. 

سعید شجاعی 

رژ

باید می فهمیدم،

لب های تو 

طعم رفتن می داد. 

سعید شجاعی 

شکوه

به جهنم
که پاییز و باران آمدند،
اینجا که جز من
کسی نیست.


سعید شجاعی 

به نازم

چه قدر باید خسته شوم
تا تنم را
به باد نوازش بگیری؟


سعید شجاعی 

ترک کن

نه قد وُ قامتی بلندی دارم 

که دستم به شاخه ی آرزویی برسد 

و نه سوار ِ خوبی هستم 

که با اسبی سپید سر از قصه ها در بیاورم، 

من ترک شدنی ترین 

مرد قصه ام. 

سعید شجاعی 

بستنی

تمام ِ گرفتاری من
از جایی آب می خورد،
که کسی را بیشتر از
بستنی ام دوست داشتم.


سعید شجاعی 

خوددار

باید از خودم خودداری کنم،
هرچند دیگر کسی نمانده
که ترکم نکرده باشد.  

سعید شجاعی 

ترس

کودک که بودم
همیشه از تاریکی و تنهایی
می ترسیدم،
حالا که بزرگ شدم فهیمیدم
آدم ها
با ترس هایشان
زندگی می کنند.


سعید شجاعی 

دلیل علمی

از وقتی تو نیستی،
علم ثابت کرد
که روزی چند بار گریستن
برای بدن مفید است،
اشک های من
دلیل علمی دارد.

سعید شجاعی 

نا آرام

از صدای من خسته بود
لالایی نخوانده
خودش را به خواب می زد،
این دل ِ نا آرام.


سعید شجاعی 

صرف شده

دوستت دارم
دوستت دارد
دوستت دارند،

لعنت به این صرف های بد ترکیب
که مرا
به وحشت می اندازند.


سعید شجاعی

گلوگاه

نبض من،

زیر لب های تو 

لبخند میزند. 

سعید شجاعی 

یک خبر خوب

آنقدر خوشحالم 

که می خواهم از شادی بغلت کنم، 

و من مانده ام که چرا هر چه فکر می کنم 

جز خوشحالی در آغوش کشیدنت،  

چیز دیگری یادم نمی آید. 

سعید شجاعی 

گلو گیر

بیچاره من،  

که گلویم 

گیر خنده های توست،  

نا مهربانم.  

سعید شجاعی 

حواشی

تو به کار خودت برس، 

من همین جا 

در حواشی ات 

خوشبختم. 

سعید شجاعی  

بی قراری

دکمه هایت را
یکی یکی باز کن،
من هم دلتنگی ام را
یکی یکی رو می کنم.


سعید شجاعی 

خیال عبور

من از خودم،
خیابانی خالی دارم

که تنها خاطره اش
عطر عبور توست.

سعید شجاعی 

صبح جمعه

بی تو در هر جمعه،  

تخت ِ من 

سخت تنهاست. 

سعید شجاعی

محاسبه

احمق بودند
آدم هایی که با ضرب و تقسیم
می خواستند در زمان سفر کنند،
نمی دانند که با یک عطر قدیمی
چه طور می شود
در گذشته زندگی کرد.


سعید شجاعی

شهر خاموش

وای به حال شهری
که از تو
خاطره دارد.


سعید شجاعی 

کمبود

بس که این روزها
دلتنگ تو ام،
دیگر با خودم
در یک بدن جا نمی شوم.

سعید شجاعی  

آشوب

خدا با من به خواب می رفت
و با تو بر می خواست،
برگرد
نه به خاطر من
فقط بیا خدا را بیدار کن،
تمام ِ دنیا تنها مانده است.


سعید شجاعی 

همین حوالی

به لبخند هایم نگاه کن، 

من در حوالی تنت 

خوب می شوم. 

سعید شجاعی

تو بمان

متاسفم دخترک،
این خاک
هنوز تو را
زنده می خواهد.


سعید شجاعی

بر گرد

برگرد، 

به جای دست های تو 

بغض یک دنیا

بر گردن من افتاده است. 

سعید شجاعی 

ساکت

کسی نمی داند 

چقدر حرف برای گفتن دارم،  

افسوس که به احترام تنهایی 

همه چیز را سکوت کرده ام. 

سعید شجاعی 

آخر خط

دیگر تمام شده ام،
بعد از تو

آخر اسمم 

نقطه می گذارم.


سعید شجاعی 

هشتادوشش

شناسنامه ام

به شدت درد می کند، 

گویا امسال هم 

دچار خون ریزی زخم یک مُهر 

شده است.  

سعید شجاعی 

هجری غروبی

کاش تقویم به میلادی برگردد،
در تاریخ شمسی ام
به غروب رسیده ام،

امروز برای من
روز غمگینی است.


سعید شجاعی 

غایب

تنها نکته جالب زندگی ام
تو بودی
که حالا نیستی.


سعید شجاعی 

بازی باد

بیچاره باد،  

نمی داند بازی با زلف های تو 

چقدر دلبرانه است. 

سعید شجاعی  

 

دوستدار

من هیچ برنامه ای ندارم،  

خودت هر جور که صلاح می دانی 

دوستم بدار. 

سعید شجاعی 

بی خوابی

یک گوسفند 
دو گوسفند 
سه گوسفند
... 
امشب هم معلوم نیست تا خواب،  
باید چند گله دیگر را 
سر شماری کنم. 


سعید شجاعی 

به سادگی

آدم شناس خوبی نیستم، 

با خیالی آسوده
بیا و بدی کن، 

من جز آمدنت
چیز دیگری نمی فهمم. 

سعید شجاعی 

هفته های غمگین

هیچ شنبه ای
روز من نیست،
من همیشه در غروب جمعه
جا می مانم.


سعید شجاعی 

یخ زده

مرا ارغوانی صدا کن،
 اسم من سالهاست
که در خواب زمستانی
کابوس سکوت می بیند.


سعید شجاعی  

خیره

من سر جنگ ندارم،
چشم هایت را
دور از نگاهم دور کن،
حتی یک لبخند هم
برای دوست داشتنت
کفایت می کند.


سعید شجاعی 

بی خوابی

وقتی همه خوابند
در لابه لای دلتنگی های من
زنی تنها قدم می زند،
که روزی برای خواب هایم
لالایی می خواند.


سعید شجاعی 

بی جواب

جواب بده لعنتی،
این باران
پـُر از سئوال است.


سعید شجاعی 

غمگاه

چه ساده اند

آدم هایی که هنوز
با غروب جمعه سرگرم اند، 

من با غم چشمانت چه کنم؟


سعید شجاعی 

خطرناک

مرا از مرز هایت عبور بده
کمک کن پشت پیراهنت پنهان شوم،
من از دوری ات
احساس خطر می کنم.


سعید شجاعی

غایب

تو نیستی
و دوستت دارم ِ غمگینی
در صدای من است.


سعید شجاعی 

حال بد

حالم خوب نیست،
من در سخت ترین حالت ممکن
از تو دورم.


سعید شجاعی 

زیبا سازی

من خط به خط
فقط بی تابی می کنم،
دست کم تو برای زیبایی
در شعر هایم
شمعدانی بکار.

سعید شجاعی

حالگیر

می ترسم به دیگران
نگران بمانی
و خیالت راحت بماند
که حال من همیشه
خوب است
و پرسیدن ندارد.


سعید شجاعی

آدم های مهم

اولین آدم مهم زندگی ام
تویی
وقتی که با منی،
دوم آدم مهم زندگی ام
خودم هستم
وقتی با تو ام.

سعید شجاعی 

زنی که تویی

زن باش

تویی وُ یک دنیا زیبایی، 

بگذار من هم 

با درد های خودم مرد شوم. 

سعید شجاعی 

ناشناس

خراشیده می شوم
در شیار این خیابان ها،
دیگر حتم دارم
مرا از روی باقی مانده هایم
نخواهد شناخت.


سعید شجاعی

ترک

مرا به چشم هایت ببند،
می خواهم
تمام ِ دنیا را ترک کنم.


سعید شجاعی 

وانمود

در این روزهای بارانی
کمی وانمودم کن؛  
فقط منم که تمام ِ تنهایی ام
در ذوق آسمان می زند.


سعید شجاعی 

همین اطراف

جمعه ها
از هیچ کس خبری نیست،
من هم دست خودم را می گیرم
و آهسته زندگی می کنم.

سعید شجاعی 

حس شیرین

نگاهت را به من بیاویز 

بگذار 

مهم ترین آدم دنیا شوم. 

سعید شجاعی 

خط به خط

یک خط برایم بخند، 

من در این صفحه 

کمی دلتنگم. 

سعید شجاعی

کافه های تلخ

در آخرین خبر  

سر انجام یک اتفاق ِ خوشمزه 

دراین  کافه های تلخ 

خواهد افتاد، 

در آخرین فنجانم 

دیگر با باران 

تنها نبودم.   

سعید شجاعی 

تنهای معمولی

پیامبر این قرن
در یک شکست عشقی
خدایش را باخت
و معجزه را
از یاد بـُرد،
حالا او هم مثل ما
یک تنهای معمولی است.


سعید شجاعی 

ساده لوح

من از ساده لوحی های نا تمامم
ترکیب های عاشقانه می سازم،
و چه قدر احمقانه
تنهایی ام را باور نمی کنم.


سعید شجاعی 

حسادت

حسود نیستم 

اما قسم می خورم همه آدم ها،  

می خواهند تو را از من بدزدند. 

سعید شجاعی 

بستگی

آخ که چه زود
گم می شود
بستگی ِ ام
در این وابستگی های
دسته جمعی.


سعید شجاعی 

بی خیالی

چه بی خیال می روی،

انگار نه انگار 

که من به اعتماد دست های تو 

در تنهایی غرق شدم. 

سعید شجاعی 

خبر های سوخته

مهم ترین خبر دنیا
بحران ِ نبودن تو در این خانه بود
که در سکوت رسانه ها
فقط مرا
به چالش کشید.


سعید شجاعی

شب شعر

دوست دارم تا صبح
شاعری کنم
و بی خیال ِ تمام ِ کلمه ها
عاشقانه ببوسمت.


سعید شجاعی 

بهار سبز

 پشت ِ بهار چشمانش
گندم زاری بود
که در باد می رقصید،
و من چون کشاورزی پیر
تمام خطوط زمین را
نوازش می کنم.


سعید شجاعی 

باران است

دعا می کنم

که خدا وجود داشته باشد، 

 حیف است 

که به خاطر این  باران زیبا،
کسی نباشد که از او تشکر کنم.

سعید شجاعی 

انتقام

لطفن بیشتر از تمام دنیا
دوست ام  بدار،
می خواهم از دنیایی انتقام بگیرم
که مرا بی تو تنها می گذاشت.


سعید شجاعی

آشکار

جمعه ها غروب
به بهانه ی تو،
دلتنگی از زندگی ام
بیرون می زند.


سعید شجاعی 

فصل فراموشی

همچون شومینه ای

فراموش شده 

در ظهر تابستان، 

دلسرد وُ ساکتم. 

سعید شجاعی 

هیمالیای بیمار

آسوده باش فرهاد،
در انتهای این قصه
پسران کوه
به خواب ِ شیرین می رسند.


سعید شجاعی 

تقلا

به اندازه ی یک نامه ی بلند
پُرم از حرف های اضافه،
چیزی عاشقانه تر از دوستت دارم بگو
و خلاصم کن.


سعید شجاعی 

گریزگاه

از خانه به خیابان
و از خیابان به خانه می گریزم،
تنهایی
همه جا در کمین است.


سعید شجاعی 

خورشید خسته

تمام هفته به انتظار کسی هستم

که تنهایی را 

از جمعه هایم بگیرد، 

و این غروب خسته
سرانجام
به شبی عاشقانه ختم شود.

سعید شجاعی 

دست ها

دست هایت را می گیرم  

و دعا می کنم،  

دست هایت را می گیرم

و خدا می داند که دیگر 

هیچ چیز مهم نیست. 

سعید شجاعی 

وفایت

کسی بی وفا نبود،  

این ما بودیم 

که بی دلیل دل بستیم. 

سعید شجاعی 

ماندنی

قرار بود دنیا جای خوبی باشد،
تو اهل ماندن نبودی
و همه چیز بهم ریخت.


سعید شجاعی 

آفریقا

اینجا  
همیشه قحطی تو است
و من در آفریقای تنهایی
به شدت بحرانی ام.


سعید شجاعی 

معمولیست

عصرها 

از کار که بر می گردم،  

آنقدر پرسه می زنم 

تا تمام ِ تنهایی ام 

در خانه بخوابد، 

وقتی در انتهای شب 

کلید می اندازم،  

سکوت خانه ام 

دیگر غم انگیز نیست. 

سعید شجاعی 

نغمه های دور

مرا چون نغمه ای
فراموش شده،
به یاد آر.


سعید شجاعی 

غافلگیر

روی تن ات 

از بی راهه می روم 

و خدا را 

غافلگیر می کنم، 

همیشه می دانستم 

که بهشت 

زیر پیراهنت پنهان است.   

سعید شجاعی

جمعه های خیس

من جمعه ای می شناسم،  

که به غروب نرسیده 

بغضش می ترکد، 

تقویم من 

پـُر از جمعه های خیس است.

سعید شجاعی 

دست های خالی

متاسفم بانو،
اوضاع مالی ام
آنقدر خوب نبود
که بتوانم دوستت داشته باشم.


سعید شجاعی 

عاشقانه های منتظر

چه کسی می فهمد 

سکوت ِ هزار واژه را،   

که هر روز بدون تو 

غمگین تر می شوند. 

سعید شجاعی 

دکتری

وقتی با یک بوسه می شود
خوب ِ خوب شد،
دیگر این همه دوا وُ دکتر لازم نیست.



سعید شجاعی

نا پیدا

برای تو نه
دلم برای خودم
تنگ شده است،
وقتی نیستی
من هم به شکل مرموزی
ناپدید می شوم.


سعید شجاعی

آفتابی

آب که از سر ما گذشت،
با هر هوایی که می توانی
به دیدنم بیا.


سعید شجاعی

کنارت

اخبار دروغ می گفت،  

نه خبری از جنگ وُ انفجار بود 

و نه بحران های گوناگون، 

دنیا کنار تو 

بی نهایت آرام بود. 

سعید شجاعی 

یکی هست

یک نفر هست
که دوستم دارد،
شاید خودش هم نداند،
ولی من
مطمئنم که یک نفر هست.


سعید شجاعی 

گرم

هنوز گرم است، 

انگار پیش از رفتن 

روی همین شعر 

دراز کشیده بودی. 

سعید شجاعی 

تظاهر

بیچاره شاعر
تمام ِ عاشقانه هایش
بوی تنهایی می داد.


سعید شجاعی

بغض یک لبخند

آنقدر دلم برایت تنگ شده است
که با دیدنت نمی دانم
باید بخندم یا گریه کنم.


سعید شجاعی 

درکم

این دلتنگی
زبان نفهم تر از آن است
که تنهایی مرا درک کند.


سعید شجاعی 

خام

حقیقت
همیشه برهنه بود،
و من ِ خوش خیال هم
خجالتی.

سعید شجاعی 

قلبی سرخ

چیزی در کوله پشتی ات جا مانده است
که نباید از دستم می رفت،
حالا من با چه رویی
به تنهایی خودم برگردم.


سعید شجاعی 

خراب

از وقتی رفته ای 

خراب شده ام، 

دیگر درست زندگی نمی کنم. 

سعید شجاعی 

نقاب

باید آبرو داری کنم
و  در نبودنت
تمام ِ بغض هایم را
لبخند بزنم.


سعید شجاعی 

شرط

دست هایم را بگیر
و مرا با خودت آشنا کن،
با خودم شرط بسته ام
عاشقت خواهم شد.


سعید شجاعی

زیستگاه

آغوشت را دوست دارم،

این اکو سیستم 

دلپذیر را. 

سعید شجاعی 

گمگشته

تمام ِ روز  
چون کودکی گم شده  
از غروب می ترسم،  
پیدایم کن
من از شب های تنهایی
وحشت دارم.


سعید شجاعی 

ملال انگیز

یک روز ِ خوب 

تویی،  

وقتی نیستی 

همه ی روزهایم 

ملال آور است.

سعید شجاعی 

دنیای من

در تنهایی من 

هفت میلیارد آدم سرگردانند 

و هنوز هیچ کس 

اسم مرا نمی داند.  

سعید شجاعی 

به بوسم ات

بی خیال ِ شعر،
ترجیح می دهم
خوب ببوسمت
تا خوب بنویسمت.


سعید شجاعی 

دلتنگی

دیگر پیراهنم
برای دلتنگی ات
تنگ است.


سعید شجاعی 

حال جمعه

جمعه های من هنوز
در گوشه ای می نشیند
و به زلف های تو
دست می کشد.


سعید شجاعی 

قانون غریبی

زمین قانون عجیبی دارد، 

هفت میلیارد آدم 

و فقط با یکی از آنها 

احساس تنهایی نمی کنی  

و خدا نکن که آن یک نفر 

تنهایت بگذارد، 

آن وقت حتی با خودت هم 

غریبه می شوی.  

سعید شجاعی 

شعار

شعرهایم بیش از حد شلوغ است،
من از کسی می گفتم
که هیچ وقت نبود.


سعید شجاعی 

گلایه

تو نبودی
و تمام ِ اتفاق های ماجراجونه ی زندگی ام
رخ داد،
دیگر نیا،

بعد از این
زندگی ِ یک نواختی دارم.



سعید شجاعی 

دم به دم

دل آویز ترین شکل زندگی
در حضور تو
خلاصه شده است.


سعید شجاعی

فردای دیروز

چه معجزه ی شومی،
من هر روز
در خاطره هایم زندگی می کنم.


سعید شجاعی 

فصل تو

پر از آسمان بست

پا بر زمین کشید

و تمام دلتنگی اش را 

مثل یک مرد

قدم زد 

پرنده ای که از فصل کوچ 

جامانده بود. 

سعید شجاعی 

داستانی

تمام ِ قصه ها 

ما را می شناسند،  

یکی بود 

یکی نبود. 

سعید شجاعی 

سعیدم

میم اش پیش کش،
اسم من بی صدای تو
غمگین است.


سعید شجاعی 

آشوب

شبانه 

در حسی سرکوب می شوم،   

که نبودن تو را 

هر روز سکوت می کند. 

سعید شجاعی  

 

شمارش

چه کهکشان ِ کم ستاره ای داریم،
این تعداد
حریف ِ بی خوابی من نمی شوند.


سعید شجاعی 

تکراری

هیچ اتفاقی از من نمی گذرد،  

همه ی حادثه ها هر روز 

در من تکرار می شوند. 

سعید شجاعی 

تاریخی

من سر به نیست شدم
تو سنگ سار،
ما یک تاریخ
تمام ِ احساسمان را
مجازات شدیم .



سعید شجاعی 

صدا

این روزها

تنهایی ام عبوس شده 

و لام تا کام 

با من حرف نمی زند، 

این روزها 

اسمم چه ساکت است.  

سعید شجاعی 

عمق تنهایی

حتی در حد حرف
بگو دوستم داری،
قول می دهم باور نکنم.


سعید شجاعی

بوسه بازی

همه ی کلمه ها را بالا و پایین کنم،
هیچ جمله ای
به اندازه ی بوسه های تو
اثر بخش نیست.


سعید شجاعی 

دروغکی

چه یکی باشد 

چه یکی نباشد،  

همیشه آن که نباید دروغ می گوید

و قصه به پایان می رسد. 

سعید شجاعی 

تمام

چند ضمیر جا بجا کن و بیا،
همه ی شعر هایم
بی تو،
فقط حس هایی زهر ماری هستند.


سعید شجاعی 

رگ خواب

در لا به لای لباس هایت
به دنبال ِ لالایی هایم می گردم،
بعد از تو
دیگر رگ ِ خواب هایم را
پیدا نکردم.


سعید شجاعی 

عاشقانه ای مبهم

چشم هایش

رنگ صلح را 

نمی شناخت 

و لب هایش 

جنگ ِ جهانی 

به راه می انداخت، 

تنها گیسوانش 

اسیر نواز بود. 

سعید شجاعی 

خوش خبری

با خبری خوش به خانه رفت

و تمام ِ خوشحالی اش را 

در تنهایی گریست. 

سعید شجاعی

تمام شب

نیستی که ببینی تا صبح
پهلو به پهلو
با جای خالی ات
بیدار می مانم.


سعید شجاعی

اسارت

سربازی که به جنگ رفت
اسیر ِ عکسی بود
که در لباس اش پنهان می کرد.


سعید شجاعی

آسمان

شب شال ِ سیاهت را

به سر می کند 

و همه ی ستاره هایم 

عطر تو می گیرند،   

مهتاب قصه هایش را 

به زلف های تو می بافد 

و خورشید با چشم های تو طلوع می کند، 

آسمان اینجا 

عجیب سنگ تو را به سینه می زند. 

سعید شجاعی 

نیامده

تو که رفتی 

دیگر هیچ جمعه ای 

به من نیامد. 

سعید شجاعی 

شمعدانی

شمعدانی ها 

با نفس هایت گل می دهند 

و من به خوابی روم 

که با بوسه های تو 

تعبیر می شود.  

سعید شجاعی 

تابستانم

تن اش گرم
و صدایش
طعم توت فرنگی می داد،  
برای خودش
تابستانی بود،
و من پسرکی بازیگوش
که از درس وُ مدرسه خسته است.  


سعید شجاعی 

رفتن

چه با خداحافظی بروی 

چه بی آن، 

رفتنت همیشه غم انگیز است. 

سعید شجاعی 

شبانه

تو خستگی هایم را ببوس 

من بی حوصلگی هایت را

نوازش می کنم، 

امشب از خواب 

خبری نیست. 

سعید شجاعی 

تب بر

تب کردیم

و تنها مردیم، 

هیچ کس
در انتهای این عاشقانه ها
حتی حالمان را نپرسید.

سعید شجاعی 

لنگیده

چیزی گم است

چیزی کم است، 

چیزی هست 

که همیشه نیست، 

تا نباشی 

یک جای کار 

همیشه می لنگد. 

سعید شجاعی 

خسته ست

به خودم که می رسم خسته ام،
نبودنت
تمام ِ انرژی ام را می گیرد.


سعید شجاعی 

وزین

می ترسم زمین سقوط کند، 

تنهایی من هر روز 

سنگین تر می شود. 

سعید شجاعی 

تنها

جمعه ها 

تو را بهانه می کنم 

و باران می شوم. 

سعید شجاعی 

غریبه

پیدایم کن،
صلاح نیست
این همه ناشناس بمانیم.


سعید شجاعی 

درونم

پیر مرد درونم آلزایمر گرفت
و کودک درونم گم شد،
تنها از من
تو مانده بودی
که رفتی.


سعید شجاعی 

دست احساس

با دست های خالی
نمی شود به چشم هایت نگاه کرد،
دست کم
یک استکان چای باید به همراه داشت،
و حرف هایی تازه
از یک احساس ِ قدیمی.


سعید شجاعی 

در دلم

این گلدان ها 

مرا می فهمند،  

دست های تو 

بهشت می کارد. 

سعید شجاعی 

جامانده

نه جنگ زده ام

و نه از قلب ِ بلاهای طبیعی می آیم، 

فقط از تمام ِ آغوش های دنیا 

جا مانده ام. 

سعید شجاعی 

بی دار

هی مرد،
این غم ها
برای گریستن نیستند،

برای مردن اند.


سعید شجاعی 

اعتیاد

قهوه ای چشمانت

بد تر از سوخته ی تریاک بود، 

و چه من بی خبر
آلوده ی نگاهت ماندم.


سعید شجاعی 

بارانم

بعد از رفتن تو

من باریدم 

و باران خیس شد. 

سعید شجاعی 

جغرافی

جغرافیای من
طول وُ عرض ِ شومی دارد،
من در وسعت ِ  یک جای خالی
زندگی می کنم.


سعید شجاعی

سرخی لب

چشم هایش مهربان بود،
اما لب هایش
انسان دوستانه رفتار نمی کرد.


سعید شجاعی 

پهنا

من به اندازه ی 

لبخنده ِ کوچک ات 

گسترده ام. 

سعید شجاعی 

روزی بارانی

دو قدم بیشتر دوستم داشته باش،
تا ابد
که باران نمی آید.


سعید شجاعی 

ابعادی سالمند

من از شناسنامه ام
بزرگترم ،
حتی گاهی از سایه ام
از خودم
از زمین هم بزرگتر می شوم،

این روزهای زندگی
این درد های لعنتی
این کلافگی های مدام
بی رحمانه پیرت می کنند.



سعید شجاعی 

جمعه دودی

جایی در جمعه ها
چیزی می سوزانند
که دود اش
به چشمم می رود،
و الا این اشک ها
از غم نیستند.


سعید شجاعی 

آرزو هایم

من تمام ِ آرزوهایم را 

به اسم کوچک ات 

صدا می کنم. 

سعید شجاعی 

دست های خالی

تمام ِ دست هایی
که رو می شوند
خالی می مانند،


تنهایی ام را
رو کردم
بزرگتر شد.



سعید شجاعی 

روسری آبی

چه قدر اسم من 

به صدایت می آید، 

مثل ِ شال ِ آبی ات. 

سعید شجاعی 

گمشده در بهشت

جوری به من نگاه می کنی 

که انگار  

چشم هایت 

اسم ِ کوچک ِ مرا می داند 

و چه قدر مهربانی ِ دست هایت 

برایم آشناست، 

راستی 

یادم آمد 

من آخرین بار 

در پیچ ِ زلف هایت 

دیده شدم. 

سعید شجاعی 

 

بیماری

خاطره هایی خونخوار
تمام ِ لبخند ِ مرا
تا اولین قطره ی اشک می مکند.


سعید شجاعی 

واگنی متروک

من در یکی از ایستگاه های مترو
در یکی از واگن ها
در متن ِ سکوتی سنگین
جا مانده ام،

من در یکی از روزها
سالهاست سرگردانم.


سعید شجاعی 

عاشقانه ها

از من شعری عاشقانه
چاپ نمی شود،
این ها همه
توهم ِ مردی تنهاست.


سعید شجاعی 

بخارا

باران می بارد

و من کنار پنجره 

بخار چشمانم را پاک می کنم، 

آب
این کوچه های بی حوصله را می برد
و ردپای مسافران را
به دور دست ها،

چشمانم دوباره بخار می گیرد
انگار در سینه ام
چیزی تفت می دهند.


سعید شجاعی

تابستانم

دستم به دامنت

این آخرین باران ِ بهار است، 

مرا به امید ِ بغض ِ پاییز
رها مکن،
در تنهایی ِ تابستان
خشکیده می شوم.


سعید شجاعی 

پایان افسانه ها

ققنوس

بی سیمرغ
سقوط کرد  

و چه بلند پروازانه سوخت،

تنها باد می دانست
این خاکستر
پایان یک افسانه است.


سعید شجاعی

انگشت نگار

زنده می شود زندگی ام

زیر نوازش هایت،
باید رازی در اثر انگشتت
نهفته باشد.

سعید شجاعی 

کابوس

چشم مان را
به روی حقیقت بستیم،
خوابمان برد،
تمام ِ تاریخ ما
تکرار ِ کابوس است.  


سعید شجاعی 

لبخند نگاه

جاذبه ی زمین
در نگاه تو اتفاق افتاد
و من
پشت ِ لبخندت
سقوط کردم.


سعید شجاعی  

بند رخت

مثل ِ بند ِ رخت
شانه های من
زیر بغض ِ لباس ها
خیس می خورد،

مثل ِ بند ِ رخت
کشیده به دوش می کشم
حجم ِ زندگی را،

مثل ِ بند ِ رخت
بودنم
به چشم نمی آید.


سعید شجاعی

شانه ی باران

من و باران
بی شانه گریه می کنیم،
اون خیابان را تر می کند
و من خاطره هایم را.


سعید شجاعی 

معاشرت

آدم ها
زودتر از چای
از دهن می افتند،
و من
حسرت ِ یک چای دو نفره را
سر می کشم.


سعید شجاعی 

بی راه

جنون ِ سر به راهی داشتم،
حالا در تب ِ این همه غم
سر به بی راه ها گذاشتم.


سعید شجاعی 

افشا

دکتر می گفت حالم خوب نیست 

و از سینه ام که عکس گرفت ، 

زلف هایت 

در ریه هایم پیچیده بود 

و جای خالی لبخند تو 

کنار قلبم...

فقط می ترسم نام تو 

در اولین کالبد شکافی ام 

فاش شود. 

سعید شجاعی  

بد عادت

بد عادت شده ام،
به باران هم عادت کردم
و دیگر نیامد،  
چه قدر غم انگیز
عادت های من
یکی یکی
بی علت می شوند.


سعید شجاعی

نبودنت

پشت ِ نبودنت  
قیامت است
و همه ی دنیا
بی نهایت تنهاست.


سعید شجاعی 

از ترس

سقط می کرد از دلش

یکی یکی آدم ها را، 

زنی تنها. 

سعید شجاعی 

ساخته

تو نیستی و من هنوز
با کلمات بازی می کنم
و می دانم
که خودم را بد باخته ام.


سعید شجاعی 

قرار

ای قراردادی ترین 

بی قراری ام، 

هنوز هم 

دوستت دارم. 

سعید شجاعی 

مصادره

اسم کوچک ام
صادره از
لب های توست.

سعید شجاعی 

لبالب

لب تر می کنم
به لب هایت
و لبریز از زندگی می شوم.


سعید شجاعی 

مزرعه

زمین زن است،
بی نوازش
سبز نخواهد شد.  


سعید شجاعی

دم کرده

جمعه ها
تنهایی ام را
به چای دعوت می کنم
و تمام ِ بغض ِ غروب
در قوری ام
دم می کشد.


سعید شجاعی 

همپا

زندگی ام
به کفش هایت گره خورد
و از دستم رفت.


سعید شجاعی 

گمگشته

 تو نبودی
و من در بین زندگی
گم شدم،
تمام ِ ماجرا همین بود.


سعید شجاعی 

مثال

تو خبر ِ فوق العاده ی
روزنامه های عصر
در هیاهوی یک اتفاق ِ خوب،
تو عصر بخیر ِ دو همسایه
در یک صمیمت ِ ملی،
تو سلامت ِ یک جامعه
در اجتماعی عمومی،
تو بی نظیر تر از جشن ِ بهار


نه ، تو
محال تر از این حرف هایی.


سعید شجاعی 

بازنشسته

من در هزار سالگی ام
فراموش می کنم
که نه صد وهفتاد و سه سال ِ قبل
چگونه ترکم کردی،

من در هزار سالگی ام
از رویای باز آمدنت
بازنشسته خواهم شد.



سعید شجاعی

ارتباط

تمام ِ تقویم من 

فقط به تو مربوط می شود   

و این روزهای جهانی 

به من ربطی ندارد. 

سعید شجاعی  

بمان بانو

از زنده به گوری خلاص شده بودی
که تو را گرفتم به باد تحقیر
و به زور ضرب وُ شتم
تو را قرن ها در آشپزخانه ها
حبس ابد کردم،
تو به اندازه ی عمر زمین
از زندگی محروم بودی،

نفس بکش بانو
نفس بکش

هنوز هم خاک تشنه ی توست،
هنوز هم باد ِ بی سرا پای تحقیر
در کوچه ها ول معطل است،
هنوز هم تو را در لباس هایت
حبس می کنند،

نفس بکش بانو
نفس بکش.


سعید شجاعی 

خاطرات

ما در بین آدم های گذشته

جا مانده ایم ، 

حالا فقط اسم هایمان را 

به دوش می کشیم. 

سعید شجاعی 

شکست

تمام ِ زندگی من

شبیه به آخرین ِ روز 

زندگی هیتلر است، 

من هر روز 

شکست می خورم. 

سعید شجاعی 

تلخ

امروز
ریخت وُ پاش تر از آنم
که دوستت بدارم،
به رویایت بگو امشب
بی خیال ِ خیالم شود.


سعید شجاعی 

همه رفتند

این همه ایستگاه
برای رفتن ساخته اند،
خوب معلوم است
دیگر کسی نمی آید.


سعید شجاعی 

چشم هایم

آرزوی دور من ،
کمی دور تر برو
عطرت اینجا
دست از سر ابرهای بهاری
بر نمی دارد.


سعید شجاعی 

می نوش

از پستان هایت می نوشم
تا به اندازه ی بغض هایت
شانه هایم بزرگ شوند.


سعید شجاعی 

قهوه ای سوخته

دنیا

کوچک تر از چشم های من است ، 

با این همه دوری 

از پشت ِ پلک هایم 

تکان نخورده ای. 

سعید شجاعی

برهنگی

لباس هایت
نا مهربانی می کنند
با احساسم،
حالا که در بسترت افتادم
هرگز این صحنه ی جرم را
ترک نکن.


سعید شجاعی 

عادت

نه تو به بودنم عادت می کنی 

نه من به نبودنت، 

اما فقط منم 

که به تحمل این همه تنهایی 

عادت می کنم.  

سعید شجاعی 

شناسنامه

دنیا
خاک می خورد
در میان ِ شناسنامه ام  
و من بی مُهر وُ امضا
باطل می شوم.


سعید شجاعی 

حول یک فاجعه

عمق یک فاجعه
جای دوری نیست،
کنار ِ من است
وقتی تو نیستی.


سعید شجاعی 

جمعه ی تنها

جمعه 

روز ِ کسی است 

که نیست، 

جمعه 

همیشه تنهاست. 

سعید شجاعی

شکوفه

من از قطب ِ تنهایی

می آیم ، 

بهار باش وُ

بوسه پوشم کن. 

سعید شجاعی 

تنهایی

روز به انتظار ِ شب ام
و شب به انتظار ِ روز
و در این بین
هیچ کس
انتظار ِ مرا نمی کشد.


سعید شجاعی 

قهرمانان

قصه های این سرزمین

قهرمان را برای قربانی شدن 

می خواستند، 

از کلاغ ِ بی خانه ی قصه  

از آن یکی که هیچ وقت

نگذاشتند باشد بپرس، 

این قصه ها 

جای آدم های معمولیست، 

در این سرزمین

قهرمان بودن جرم دارد.  

سعید شجاعی 

خزش

خط و خالت را خوب می شناسم،
من تمام ِ سرزمین تن ات را
با بوسه هایم سفر کردم.


سعید شجاعی 

لبخندی سرخ

در آخرین بوسه

لبخندم 

روی لب هایت  

جاماند. 

سعید شجاعی 

منزوی

مهمان ها آمدند
تو نبودی
و رفتند،

حالا دیگر یقین دارم
بی تو تمام ِ دنیا
مرا تحریم کرده اند.


سعید شجاعی 

حالی خراب

به جای آن همه احوال پرسی
یک بار می گفتی دوستت دارم
حالم خوب می شد.


سعید شجاعی 

کابوس

نمی دانم
در کجای زندگی ایستاده ام
که پست تر از خورشید
در سکوت و خاموشی
سقوط می کنم،

نمی دانم چشمانم
در جذابه ی کدام سیاره
غرق می شود
که آسمانش بی دوست
گریه می کند،

نمی دانم شب
از پشت کدام قصه طلوع کرده
که این همه با غم هایم غریبی می کند،

امشب
هیچ رویایی
به خوابم سر نمی زند.


سعید شجاعی 

رطوبت

در حافظه ی چشمانم،
مرطوب
مرور می شوی.


سعید شجاعی 

فردا مال ماست

شب به شب

من گیس می ریسم

و تو لبخند،

بیا هزار و یک شب
زندگی می کنیم.


سعید شجاعی 

خارج از مدار

تو در مدار خودت
و من خارج از مدار
در حول وُ حوش تو می چرخم،
بیا این فاصله های منطقی را
بر هم بزن
تا از این کهکشان ِ متروکه
جان سالم به در ببریم.


سعید شجاعی 

جبر

احساسم پُر از گسل شده است 

و هر شب شانه هایم را  

می لرزاند،  

زندگی ام 

زلزله خیز بود.  

سعید شجاعی 

جویای حال

جواب ِ نبودنت
سخت است،
وقتی همه
از تو می پرسند.


سعید شجاعی 

مرگومیر

تنهایی آنقدر هم بد نیست،
عزرائیل
بی بهانه نمی آید.


سعید شجاعی 

شانه

چه بغض باشد 

چه زلف ، 

من 

شانه به شانه 

با تو ام. 

سعید شجاعی 

اورژانسی

یا باش
یا زودتر خودت را برسان،
من به نبودنت
آلرژی دارم.


سعید شجاعی 

لغت نامه

از روی لغت نامه ها

زندگی می گذارنم، 

با نبودنت 

همه چیز بی معنی شده است. 

سعید شجاعی 

سبز

بی چتر بیا،
تن ات که باران می خورد
من جوانه می زنم.


سعید شجاعی 

همراه

باران

برای تو می بارد، 

با منی که در اشک 

آب از سرم گذشته است 

کاری ندارد.  

سعید شجاعی 

احساسی قطعی

می نویسم
که فقط نوشته باشم،
هنوز هم در نبودنت
دلتنگی
احساس ِ قطعی ِ من است.



سعید شجاعی 

لب ِ ساحل

لب های سرخ ات
ساحل ِ امن ِ من است،
بی گدار
تن به چشمانت زده بودم.


سعید شجاعی

ایستگاه ِ آوار

مگر همین را نمی خواستید؟
مگر برای نجاتمان دعا نمی کردید؟
پس لطفن مزاحمش نشوید،
بگذارید خدا
نجاتمان دهد،

من ساعتم را
با زلزله ی بعدی
هماهنگ کرده ام
که دیگر
اینجا جا نمانم.


سعید شجاعی 

اتوبوس شب

شهر ِ کوچکم
نه فرودگاه  دارد
و نه ایستگاه ِ قطاری،
اما در ترمینالش
اتوبوس های آخر ِ شبی هست
که برای تمام ِ فردا ها
کابوس می شود.
 
رفتن همیشه
غم انگیز است،
چه رفته باشی
چه مانده.


سعید شجاعی

سوز سکوت

تنها که می شوی 

تمام ِ سازها

سوز دارد، 

گاهی صدای سکوت هم 

برای گریستن کفایت می کند. 

سعید شجاعی 

طلوع ِ غروب

 قهوه ام سرد شد،

حرف هایم از دهن افتاد،
و دوباره غروب
بر تنهایی من طلوع کرد.

شب های نیامدنت
از دلم قربانی می گیرد.


سعید شجاعی 

یک تاریخ

تنها آدم 

از بهشت رانده شد، 

و الا تنهایی آدم 

چندین هزار سال 

قدمت نداشت. 

سعید شجاعی 

پرواز ِ 473

عصر ها
هواپیمایی خسته
در من سقوط می کند
ودر پشت ِ افکارم
فریاد های دلخراشی
مرا به اشک وا می دارد،

فرودگاه ،
خالی از آمدن می شود.


سعید شجاعی   

سه خط

از جنوب ِ غربی ِ دلتنگی ام
تا شمال ِ شرقی ِ تنهایی ام
سراسر درد می پیچد.


سعید شجاعی 

آغاز ِ آزار ِ آرزو

جمعه ، 

آزار ِ آرزوهاست  

که با لبخندی کنایه آمیز 

آغاز می شود.  

سعید شجاعی 

صلیب

تو مسیحی
من صلیب،
همه مرا
به نام ِ تو یاد می کنند.


سعید شجاعی 

نا شنوا

هیچ کس 

حقیقت های کوچک مرا 

باور نکرد،   

همه برای شنیدن ِ دروغ هایی بزرگ 

گوش تیز کرده بودند.

سعید شجاعی 

بدرود

هر خدا حافظی
مرا از سلام،
بیشتر می ترساند.


سعید شجاعی 

شب های من

بعد از همخوابگی با تو

دیگر نمی شود 

با خواب خوابید. 

سعید شجاعی 

ترس ِ پاییزی

برای بهار آواز می خوانم
که در پاییز،
اندکی مهربان تر شود
با تنهایی من.


سعید شجاعی 

برده آب

شهر در خواب
شب در خواب
تمام ِ دنیا در خواب،

تو با من چه کرده ای
که فقط مرا آب می برد؟


سعید شجاعی 

سیل تنهایی

برای گریه های شبانه

تن ات را با بوسه هایم بپوشان، 

نگذار تو را هم 

حس تنهایی ببرد. 

سعید شجاعی 

طبیعی

هر شب روی تخت ام

بلایای طبیعی رخ می دهد، 

تو با خیالی آسوده 

به نبودنت ادامه بده. 

سعید شجاعی 

قرار

پیرمان کرده است، 

بی قراری 

برای قرار هایی 

که اتفاق نمی افتد. 

سعید شجاعی 

مغلولیسم

یاد تو وحشیانه

به من شبیخون می زند، 

نبودنت 

یک قوم ِ مغول است. 

سعید شجاعی 

دلگیر

جمعه
جمعه است
و تو
تو،
می روی و از جمعه
غروب می ماند.


سعید شجاعی 

متجاوز

در این خاک

هیچ مردی آدم نمی شود،

دوباره قلب ِ حوا

قربانی ِ تمایلات ِ جنسی شد. 

سعید شجاعی 

بی تیشه فرهادم

خانوم
ای کاش شما
اتفاق ِ شیرینم باشید،
من از این همه کوه کندن
خسته ام.


سعید شجاعی

خانه خالیست

به دنبالت رفتم
و دیگر برنگشتم،
در زندگی ام
جای هر دوی ما خالیست.


سعید شجاعی 

پنهان

مردی در پشت ِ سکوتی سفید

چه سخت دلتنگی اش را 

زار می زند. 

سعید شجاعی 

درگیرت

من کسی هستم
که به تو فکر می کند
و تو ای کاش
مرا عزیزم صدا کنی.


سعید شجاعی 

لب بازی

کلمه می خواهم چه کار
وقتی از لب های سُرخ تو
شعر قطره قطره
می چکد.


سعید شجاعی 

زور و دور

بوسیدنت محال 

نوازشت غیر ممکن 

آغوشت غیر مجاز 

صدایت مطلقن ممنوع، 

من رد 

من گم 

من دور،  

عزیز دل 

من هنوز هم دوستت دارد. 

سعید شجاعی 

ابعادی قناس

ابعاد ِ دلتنگی هایم 

قناس تر از

قالب های شعریست، 

من هم مجبورم  

پراکنده گریه کنم. 

سعید شجاعی 

عکاس باشی

لابه لای عکس ها
به دنبال ِ تکه پاره های
دلش می گشت
عکاس باشی.


سعید شجاعی 

روزگار تاریک

 شمع در شب خاموش نمی شود 

به پایان می رسد 

و ما هم بی گفتگو 

به انتظار ِ یک سلام 

تاریک می شویم 

تمام می شویم.  

 

سعید شجاعی 

خالی

دستم که خالی شد
رفته رفته
همه رفتند،
حالا تمام ِ زندگی ام
سوت وُ کور
شده است.


سعید شجاعی 

شب زنده داری

تنم در پیچ وُ تاب ِ تنت 

تب دار

تاب می خورد 

و بوسه هایم 

حول ِ لب های تو 

شب زنده داری می کند. 

سعید شجاعی 

یک آه

هر آه
آغاز ِ آوازیست
که برایت نمی خوانم،

هر آه
دوستت دارم ِ بی هوایست
که به تو نمی گویم،

این آه
بعد از رفتن تو
مرا بیچاره  کرده است.


سعید شجاعی 

رژ قرمز

لب هایت، 

چون ارتشی سُرخ 

قلب را قلع وُ قمع می کند. 

سعید شجاعی 

من وُ ما

خط کشی این همه زخم را 

به روی تن  

ندیده می گرفتند، 

و به لبخندی خشک وُ خسته 

قانع بودند،  

آدم های این حوالی

هیچ وقت گریه های مان را 

باور نکردند. 

سعید شجاعی 

طرز نگاهت

چشمان ِ تو

یک اتفاق ِ پیش بینی نشده است

که همیشه مرا غافلگیر می کند. 

سعید شجاعی 

قطره قطره

بارانش با من،
در آغوشت گرمت
هم چون بهار
جوانه می زنم.


سعید شجاعی 

یک حبه قند

عشوه ی کوچکت
در دلم قند هم می زند
و حل می شوم
در رفتار ِ شیرینت.


سعید شجاعی

قاف

قاف
هم چون اتفاقی شوم
نفس به نفس با من تلاقی می کند،

طلای خوش یمن برایم طلاق
و یک دلخوشی ساده می شود
قاف ِ آرزو،

من قافیه ِ جوانی ام را باخته ام
و قطعه ای قبر
تنها سهم من از دنیاست،

زندگی چه قمار ِ بدی بود.


سعید شجاعی 

نیمه کاره

بطری ام مشروب 

فندکم آتش  

سیگارم دود 

و من

کماکان تو را ندارم، 

باز این شب ِ نیمه کاره

با تمام ِ غرورش 

به گریه می رسد. 

سعید شجاعی 

این هم تکراری بود

سال ها چه ساده  

مرا دست انداخته اند 

و هر روز 

نبودن ِ تو را

برایم تکرار می کنند. 

سعید شجاعی 

رسمی سنتی

به سنتی ترین شکل جهان 

آدم ِ تنهایی هستم، 

در این رسم وُ رسوم ها 

چقدر جای حوا خالی ست. 

سعید شجاعی 

مستی

به سلامتی ات
آب ِ دهان می بلعم
و جرعه جرعه
در جوار ِ تن ات
مست می شوم.


سعید شجاعی 

شب های ادامه دار

التهاب ِ تن ات 

به رطوبت ِ شب های من   

دامن می زند،   

و معاشقه های انفرادی ام 

بی تماشاگر به پایان می رسد.  

سعید شجاعی 

تو زیست

دو زیست شده ام، 

نیستی وُ هنوز هم 

آهسته نفس می کشم. 

سعید شجاعی 

خاورمیانه ای

من اهل خاور میانه ام

که مرا به قدمت ِ یک تاریخ 

در بند کشیده است 

و تو را 

به خاک و خون. 

بانوی سیاه چشم ِ گیسو بلند 

تن تو خاور میانه ی من است 

نه این خاک ِ خشمگین ِ هزار دروغ.  

سعید شجاعی 

خیره سری

بی راهه ی چشمانت
گم شدن دارد،
مرا با لب هایت
از راه به در نکن.


سعید شجاعی 

سکوت

مرا بی صدا بخوان،
اسم من
سکوت کرده است.


سعید شجاعی 

شیمیایی

فیزیک هم جوابی نداشت
برای نبودن ِ تو
و زندگی ِ دونفره ی من.




سعید شجاعی 

زیر قول

به خودم قول داده بودم  

خانه ای  بخرم  

که تو در پشت ِ در اش  

منتظر ِ رسیدنم باشی، 

بد قولم کردی بانو.

سعید شجاعی 

کابوسی قطبی

از ترس ِ نبودنت
پشت ِ شمعدانی ها
می خوابم،  
شب های من
پُر شده از کابوس های یخ زده
که فقط تنهایی مرا بزرگ می کند.


سعید شجاعی 

به من آشنایی بده

مرا به چشم آشنا ببین،

نکند غریب بمانم 

پشت ِ پلک هایت 

و دیگر هیچ جا

پیدا نشوم. 

سعید شجاعی 

دور بازی

احساس مرا به تن کردی  

رفتی کجا؟ 

هر چه زودتر 

خودت را به من برگردان 

من از این موش وُ گربه بازی ها 

خسته ام. 

سعید شجاعی 

آشفته

امشب جایت خالی نیست
آشفته تر از آنم
که زلف های تو را ببافم
و بی وقفه دوستت بدارم.
چه خوب
که امشب نیستی.


سعید شجاعی

فصلی غم زده

هیچ بهاری بهانه ام نشد، 

من سالهاست  

که برای درد های باستانی ام
گریه های خاکستری دارم. 

سعید شجاعی 

اردیبهشت

تن ات به تابد 

به زیر ِ تن ام 

و لبم بماسد به بوسه هایت، 

اردیبهشت 

روی همین تخت  

سبز می شود. 

سعید شجاعی 

گنجی گرم

دستان تو
نقشه ی گنج ِ من است
که مرا
به آغوشت
می رساند.



سعید شجاعی 

دروغی باور شده

این قصه ها هیچ کدام
راستش را نمی گویند،

سیپد برفی سیاه بخت شده
و پای اجاق ِ غذا پیر می شود،
سیندرلا با پسرکی باغبان
تمام ِ روز می خوابد
و شنل قرمزی شب ها
با گله ای گرگ
آدم فروشی می کند،

مردان قصه هم
که باعث آبرو ریزی اند،

ای کاش این قصه ها
راستش را می گفتند
و ما هیچ وقت
بزرگ نمی شدیم.


سعید شجاعی

دوست من

جنگل باش

برای تک درختی
که زیر ِ زخم تبر
از یاد می رود،

جنگل باش
برای مردی که بی دوست
سر به کوه وُ بیابان می گذارد،

جنگل باش
که بهار
تنهاست.


سعید شجاعی 

خوابی آرام

من به انتشار ِ عطر تو
در فواصل ِ نفس هایم
به شدت نیازمندم.


سعید شجاعی 

ماشه کشید و رفت

چشم می چکانی 

و چیزی گرم 

در رگ های من می غلتد، 

هوا بوی باران وُ باروت می گیرد. 

سعید شجاعی 

هزار آینه

مرا پشت آینه اش جا گذاشت
و با دیگران می خوابید
زنی که
بی خواب اش بودم.


سعید شجاعی 

جمع خصوصی

هر شب 

زلف هایت را  

کنار می کشم 

و تو می مانی وُ 

لب های من. 

سعید شجاعی 

خداحافظ رهگذر

سلام
می خواستم از روی دلتنگی
کمی با شما حرف بزنم
اما کلمه ی مناسبی نیافتم
تا آغوشی باشید
برای بغضی که در راه است،

شاید
تقصیر بانک هایی ست
که جیب مرا زدند،
آنها آدم ها را متوقع بار می آورند
و من نمی توانم بی قرعه کشی
برای بوسیدنم جایزه بدهم،

راستی
نرخ دلتنگی
این روزها چند است؟
اصلن چند دلار می ارزد که بغضی را خام
نفس بگیری؟

تخفیف هم می دهم
تمام ِ درد های دلت را
به بالا ترین قیمت خریدارم،
فقط پیش از خداحافظی
به من بگو که با این گریه
چه کنم؟


سعید شجاعی

ویرانه ی واژه

اگر آغوش وُ بوسه را
از شاعران بگیرند،
عشق می شود شهری متروک
و شعر
غیر قابل سکونت.


سعید شجاعی 

به انتظار

ماسیده ام به ساعت 

و می دانم  

مسافر من سالهاست

که دیگر مرا نمی شناسد. 

سعید شجاعی 

لحظه ی حساس

حوصله ام از این تکرار
سر رفته است،
برای یک بار هم که شده
در آن لحظه ی حساس باش
و کمی مهربانی کن
تا من هم از پس ِ این همه بغض
بر آیم.

بهار نزدیک است
و بغض های من
خیال ِ تکثیر شدن دارند،
نگذار امسال هم نبودنت تکرار شود.


سعید شجاعی 

سعیدم

من یک سین ِ تنها 

جامانده از سال های دورم، 

همان سیزدهی که همیشه 

از زندگی 

به در می شود.   

سعید شجاعی 

دست از پا دراز تر

نه گوش های بلندی دارم
نه دم ِ قشنگی
و نه بار کش ِ خوبی هستم،
عزیزم
باور کن خر نیستم
بی خیالی ات را می فهمم
اما کاری از دستم بر نمی آید،
من هنوز دوست داشتن ات را
خیلی دوست دارم.


سعید شجاعی 

حسی خوش

می خواهم مانند ِ حسی خوش

روی تن ات بلغزم 

و با بهانه ی بهار 

 در حوالی ات 

جوانه بزنم،  

می خواهم عطر تو را به خودم بگیرم.

سعید شجاعی 

بی بهار

به وقت ِ کوچ
درخت پیر بی هوده
برگ برگ نمی بارید
می دانست
که زمستان را
دوام نمی آورد.


سعید شجاعی 

شور اش در آمد

حیف که قول داده ام
شور ِ این شعر ها را در نیاورم
والا هنوز نبودن ِ تو
به شکل ِ بی وزنی
در عمق افکارم تاب می خورد.


سعید شجاعی 

بازی خطرناک

پسرک در یک روز تابستانی 

تمام ِ اسباب بازی هایش را 

به پای دختر همسایه ریخت 

و دخترک با تفنگ 

به او شلیک کرد، 

و رفت پی خاله بازی اش،

پسرک در همان کوچه ماند 

و با گلوله ای در سینه 

هنوز مو سپید می کند.

سعید شجاعی 

عاشقانه های پنهان

تو با شاعران دیگر
چه سر و سری داری
که از تمام ِ عاشقانه های دنیا
عطر تو می آید؟



سعید شجاعی 

جمعه ی آخر سال

چه سال پر بارانی داشتم
با درد های مزمنی
که هنوز
در خنده های خسته ام می خزد.



سعید شجاعی

مالیخولیایی

از احساسی که به تو دارم
خجالت می کشم،
من حتی به لباس هایت هم
حسادت می کنم
که تو را بی دغدغه
و در روز روشن
در آغوش می گیرند،

فکر می کنم
تو را بیش از حد ِ خودم
دوست دارم،

والا می دانم که نمی شود
مرا بپوشی
مرا ببینی
و مرا حرف بزنی،
می شود؟



سعید شجاعی 

بی مجوز

مهم نیست عاشقانه هایم 

مجوز نگیرند، 

بگذار من با خیال ِ راحت 

عاشقت باشم 

و وقتی می بوسمت... 

آخ... 

می خواهم دوباره ببوسمت 

و در زیر ِ گل های پیراهن ات 

طعم بهار را 

حس کنم،  

بیچاره آنها

که به این عاشقانه ها مجوز نمی دهند، 

نه بوسیده اند 

و نه نوازش شدند.   

سعید شجاعی 

گذشت

لب های مرا عمیق ببوس 

و نجاتم بده از دنیایی 

که بی تو 

همیشه به من سخت می گرفت.

سعید شجاعی