شمع شعر

چه شب ِ عجیبی بود، 

باران چکه کرد

شمع بارید 

تو گریستی 

و من آب شدم.  

سعید شجاعی 

خانوادگی

کودکی را دوست دارم،  

که به من بابا 

و به تو مامان بگوید. 

سعید شجاعی 

کودکانه

چه قدر غصه خوردم،
برای کودکی در آینه
که گم شد،
و هیچ وقت فرصت نکرد
بزرگ شود.

هر کجا مرا دیدید
پیدایم کنید،
دستم را بگیرید
و بدانید که از تاریکی می ترسم.


سعید شجاعی

سرما بهانه بود

وقتی دست های تو نیست،

دست های خجالتی ام
در جیب می روند  

به دنبال ِ چیزی
که هیچ وقت پیدا نخواهند کرد.



سعید شجاعی 

بند ِ بی بندی

 من بی سقف فکر می کنم،
چهار دیواری
حریف
رویاهایم نمی شود.


سعید شجاعی

من کشی

با قرص ِ اول 

لباس های نو می پوشم

و شام خوبی می خورم،   

قرص ِ دوم مرا به بانک می برد 

به بنگاه ِ املاک و ماشین، 

به خرید های بزرگ،

تو با قرص سوم می آیی  

و با لبخند به من نگاه می کنی 

که بی وصیت نامه 

باقی قرص ها را می خورم. 

 سعید شجاعی 

هم راه

زمستان با برف
در راه است،
عزیز دلم،
تو هم با من راه بیا.


سعید شجاعی 

همدل

امشب دوباره دلم گرفت، 

شک ندارم 

که تو 

تر 

دید داری. 

سعید شجاعی 

نفس بکش

در جایی که نمی شود زندگی کرد،
مرگ،
یک اتفاق ِ ساده است.


سعید شجاعی 

غربت

مهربانی،  

در هیچ تقویمی جا نداشت، 

فراموش شد، 

حالا همه غریب مانده ایم. 

سعید شجاعی 

پهنای زندگی

افسوس...
گذشته ها،
هیچ وقت تمام نمی شوند،
زندگی ، تکرار است
در پهنای درد.


سعید شجاعی 

مات

عطر ِ خوش ات کار دستم داد، 

گم شده ام در جنگل ِ سایه پوش ِ زلف هایت،  

و گله ای گرگ از چشمان ِ تو  

پلک زنان به سمت ام زوزه می کشند. 

مرا ببوس

و زودتر کارم را

یک سره کن. 

سعید شجاعی 

اشکی بی صدا

آرامش ام 

زنی ست

که در پشت ِ شب،  

دارد بین قرص هایش 

دست و پا می زند. 

سعید شجاعی 

سایه پوش

من از
همخوابگی با شب،
من از
اینجا بدون تو،
من از
تابوت تنهایی،
همیشه
سخت می ترسم.



سعید شجاعی

تیره های چشم

درست جایی بین پلک هایت
گیر افتاده ام،
آخ...
چشم های تو
انفرادی دوست داشتنی من.



سعید شجاعی 

این روزها

حرفی برای گفتن نمی ماند

وقتی 

از آدم ها خسته می شوی 

و دوست داری که بی خیال 

دست ِ کم برای مدتی 

بیدار نشوی. 

حرفی برای گفتن نمی ماند 

وقتی می دانیم
این روزها 

قلب ها تیکه پاره می طپند. 

سعید شجاعی 

شرمگین

در شرایط برابر
به مصاف من بیا،
من هنوز،
از خیال ات
خجالت می کشم.


سعید شجاعی 

هشت شنبه

بغضی در ابهام،  

به تمام ِ جمعه های من 

گند می زند. 

سعید شجاعی 

متمدنانه

فصاحت ِ کلام
فضاحت ِ رفتار،
و انسان ِ مدرن
از آنی که بود،
می گریخت.

سعید شجاعی 

بستر ی

بیمارستان کلافه است 

از بی خوابی های خون آلود 

و دردی که 

در راه رو هایش می پیچد، 

امشب

ممنوع ترین ملاقاتی ام را می بوسم 

و بدون مرفین 

گریه می کنم.  

 

سعید شجاعی  

باد ممنوع

مرا از سر ِ زلف هایت پیدا نکن،  

اینجا عبور باد ممنوع است،

بگذار تمام ِ گسوانت را 

من نفس بگیرم.  

سعید شجاعی 

الف با ب با خط تیره

همیشه شاگرد ِ تنبل ِ کلاس بودم، 

و تنها کسی که بیشتر از درس 

به تو اهمیت می دادم،  

خانوم معلم 

بازی بدی را شروع کردی، 

من همچنان بی اهمیت 

باقی ماندم. 

سعید شجاعی

غیر قابل سکونت

شهر بی خودی شلوغ است،

مگر لا به لای این همه خاطره

که از ما به جا مانده،  

می شود زندگی کرد؟ 

سعید شجاعی 

وقت ِ آرامش

حرف نمی زنم،
تو هم چیزی نگو،
گاهی باید کلمه ها را دور ریخت
و فقط نوازش شد.



سعید شجاعی 

بی نهایت سخت

دیگر از کنار ات
تکان نمی خورم،
باور کن
خدا حافظی از تو،
سخت ترین کار ِ دنیاست.



سعید شجاعی 

یک زن

هر شب، 

 تن ام را

پیش تو تنها می گذارم،  

و می روم به خیالی ممنوع 

تا کنار ِ قفس ِ آرزوهایم، 

که  نفس ِ زنانگی ام را بریده است،

کمی گریه کنم. 

سعید شجاعی 

راز پادشاهان

شوالیه ی دلیر،
هیچ وقت
چیزی برای از دست دادن نداشت
و همیشه بی پروا می جنگید.

شوالیه دلیر ،
یک احمق ِ بزرگ بود.




سعید شجاعی 

انتهای هفته

جمعه ها
خودم را به یک لیوان چای
دعوت می کنم،
تا این روز ِ خسته
زودتر تمام شود.



سعید شجاعی 

شب های بی عطری

نه دستی برای در آغوش گرفتن 

نه لبی برای بوسیدن،   

نه عزیز ِ من 

هیچ کدام ِ این بالشت ها 

تو نمی شوند. 

سعید شجاعی  

لب به اعتراف

هیچ رازی با من نیست،
تو دیگر می دانی

من بین لب هایت 

زبان باز می کنم. 

سعید شجاعی  

تمام عیار

وقتی تو به این خوبی،

زن هستی،  

از مرد بودن ام 

خرسندم.

سعید شجاعی 

آخرین

تو آخرین کشف ِ بشر بودی ، 

بعد از تو 

همه چیز تمام شد. 

سعید شجاعی 

کبریت ِ سوخته

نه تو چیزی برده ای 

نه من چیزی باخته ام، 

هر دو

به یک انداره 

از دست 

رفتیم. 

سعید شجاعی 

دست گل

می ترسم عاقبت همه بفهمند

تمام ِ دست ِ گل ها را 

من به آب داده ام.

دیگر برایت گل نمی آورم،  

حالا هر چه قدر دوست داری 

نیا. 

سعید شجاعی 

سایه های مزاحم

تنهایی ام را ورق می زنم 

و از تو می نویسم، 

اگر این بغض رهایم کند. 

سعید شجاعی 

خیابان های خیس

شهر خیس است،
مراقب ِ خیابان ها باش،
حالا که می روی
دست ِ کم ، آهسته برو.


سعید شجاعی

انفرادی های خیس

گریستن،
کاری دو نفره است،
به تنهایی
آدم می کشد.


سعید شجاعی 

خواستن ات

تو به اندازه ی
تمام ِ آرزوهای من،
خوبی.



سعید شجاعی

چای با شکلات

حالا که داری از پشت پنجره
به دریای آرام نگاه می کنی
و چای ات را می نوشی ،

یک نفر اینجا،
روی تخت اش
دارد در خیال ات
دست و پا می زند.

دریا
طعم چای بی قند می گیرد.



سعید شجاعی 

لالایی

از اول نبود
بعد ، آمد او
حالا همیشه هست.

شب ها
این قصه را می گذارم زیر سرم
و تنها می خوابم.



سعید شجاعی 

یک اتفاق ساده

تو هر روز 

برای من 

اتفاق می افتی، 

و من هرشب 

احساس ِ خوشبختی می کنم. 

سعید شجاعی 

مثل همیشه

تو مثل همیشه
دیر ات شده بود،
مثل همیشه
باید می رفتی،
مثل همیشه
دیگر نیامدی،
و من مثل همیشه
دوستت دارم.



سعید شجاعی 

زندگی شرافتمندانه

ما آدم های شریفی هستیم،
تمام ِ زندگی را
سگ دو می زنیم.



سعید شجاعی 

آسمان ریسمان

آسمان زیباست
و آن طرف رقص ِ ابرها
و صدای دریا،
زمین پر از عطر نارنج وُ جنگل
تکرار ِ نام من است
وقتی مرا می خوانی،

اصلن تمام این ها را فراموش کن،
من خیلی دوستت دارم.



سعید شجاعی 

کنج ِ هفته

جمعه ها را دوست دارم،
با خیالی آسوده
در کنج ِ هفته ها می نشینم،
یک روز ِ کامل به تو فکر می کنم.

راستی عزیزم
تو چرا نیستی؟


سعید شجاعی 

شب با تو

شب شد 

و تو چه قدر زیبایی ، 

بیش از این 

نمی دانم چه بگویم. 

سعید شجاعی

شب و روز

دور از چشم ِ تمام ِ شهر ، 

در انزوای شب  

به صلیب کشیده می شوم ، 

و در سپیده ِ دم ِ فردا  

نا گزیر به ادامه ی زندگی. 

سعید شجاعی 

خلوتی خالی

آخرین ایستگاه ِ قطار ام ،
کسی برای ماندن نمی آید ،
همه قصد ِ سفر دارند.



سعید شجاعی

حضوری همیشه

به غم معتقد نیستم
ولی از نبودن ات می ترسم ،
سر از خیلی چیزهای دیگر هم در نمی آورم ،
اما مطمئنم
تو را
بیشتر از خودم دوست دارم.


سعید شجاعی 

ببار برایم

باران ،
آبروی سرزمین ِ مادری ام است ،
دیگر
دور از شانه های من نبار.



سعید شجاعی

دلخوشی

سخت است
این سبک زندگی،
روزهای پُر از خستگی
و شب های بدون تو.



سعید شجاعی 

رازی مهربان

چشمان ِ تو
راز بقای من است ،

به من نگاه کن عزیزم
به من
مهربان تر نگاه کن.


سعید شجاعی 

این همه آدم

قسم می خورم
تو آخرین زن ِ زمین بودی ،
حالا جواب ِ این همه تنهایی ِ آدم را
چه کسی خواهد داد؟



سعید شجاعی 

برف بازی

برف می بارد 

و سایه ای از دور 

شبیه تو 

به من لبخند می زند.  

برف می بارد 

و من باور می کنم  

معجزه ی کریسمس را. 

سعید شجاعی 

اساطیر

تو به خدایان ِ یونان می مانی ،
چه افسانه ها
که روی لب هایت
آرام گرفته اند.



سعید شجاعی