روزمره

باید حول و حوش تو باشم، 

رفتار تو 

تماشایی ترین 

اتفاق روزمره ی من است. 

سعید شجاعی 

نه ، پنج ، نودوسه

مطلوب

عشق رفتار عجیبی دارد،
چنان مطلوب در آغوشت می کشد
که انگار پیش از این
هیچگاه نوازش نشده ای.


سعید شجاعی

هفت ، پنج ، نودوسه

بعید

همه آرزو دارند
من تو را،
و از میان این نداشته ها
تو بعید به نظر می آیی.


سعید شجاعی

سه ، پنج ، نودوسه 

پدر و مادر

نمی دانستم آرزوهای کودکی
برآورده می شوند،
کاش به جای بزرگ شدن
آرزو می کردم
که دیگر پدر و مادرم پیر نشوند.

سعید شجاعی


دو ، پنج ، نودوسه

پیله

مرا یاد مرگ نیاندازید، 

من از سر زمینی آمده ام 

که مرگ هر روز 

زیر گوشهایم فریاد می شد، 

از گذشته ام یاد نکنید 

اتفاقات بدی را پشت سر گذاشته ام، 

من به اندازه ی یک زندگی 

کابوس دیده ام 

و از هر اتفاقی می ترسم، 

من از دلشوره های مداوم خسته ام 

بگذارید در بی خبر ترین نقطه ی دنج جهان 

پیله ام را بنا کنم، 

شاید روزی نشان تان دادم 

که با زخم های بسیار هم می توان پروانه شد، 

می شود پرواز کرد. 

سعید شجاعی 

یک ، پنج ، نودوسه  

رسم

به چشم نمی آید

کسی که از تو 

چشم بر نمی دارد.


سعید شجاعی

یک ، پنج، نودوسه 

رسانا

آب رسانای خوبی نیست،

من تمام احساسم را با دریا 

در میان گذاشته ام
و تو هنوز نیامدی.  

سعید شجاعی 

سی و یک، چهار، نودوسه 

طعم غم

لعنت به تمام کافه ها

که هنوز نتوانستند 

تو را رو به روی من بنشانند. 

سعید شجاعی 

سی ، چهار ، نودوسه 

مرز

هیچگاه آدم وطن پرستی نبودم،
شبانه خاورمیانه  را
به قصد آغوشت ترک خواهم کرد.


سعید شجاعی

بیست و نه ، چهار، نودوسه

استجابت

چه عطر خوبی گرفته اند 

گلهای چادرت، 

انگار لبانت 

مستجاب کرده است 

دعاهای مرا. 

سعید شجاعی 

بیست و هشت ، چهار، نودوسه 

دوست داشتنی

آنگونه دوستم بدار
که دوست دارم
دوست داشته شوم.

سعید شجاعی

بیست و شش، چهار، نودوسه

دلواپس

با من حرف بزن 

از شمار کسانی که دوستت دارند 

هیچ کس به اندازه من 

دلواپس ِ آرامش تو نیست. 

سعید شجاعی 

بیست و پنج ، چهار ، نودوسه 

دلبندک

بخند کودکم، 

من در این زندگی 

بسیار گریسته ام، 

تو در این قصه 

لبخند باش. 

سعید شجاعی 

بیست و چهار ، چهار ، نودوسه 

دستبند

به خیابان ها بگویید 

پاییز امسال هم عاشقانه نخواهد بود،

دست و پای رویاهای ما را 

سفت و سخت بسته اند. 

سعید شجاعی 

بیست و سه ، چهار ، نودوسه 

راه حل

حالا که همه پای میز مذاکره اند،
بگویید دلتنگی را نیز
از راه دیپلماتیک حل کنند.


سعید شجاعی

بیست و دو ، چهار ، نودوسه

جنگجو

تو با من صلح طلب چه کرده ای
که اینچنین به خون
دوست دارانت تشنه ام؟

سعید شجاعی

بیست و یک ، چهار، نودوسه 

کاشف

جمعه ها کاشف شوم
و لحظه به لحظه
به تو پی می برم.

سعید شجاعی

بیست ، چهار ، نودوسه

دسته بندی

زن ها دو دسته اند،
یک بخش تویی که نیستی
و  بخش دیگر آن
برایم مهم نیست.


سعید شجاعی

بیست ، چهار ، نودوسه

شعر ناتمام

حال این شعر خوش نیست،
می خواست عاشقانه باشد
تو نبودی و پر از دلتنگی شد.


سعید شجاعی

نوزده ، چهار، نودوسه 

پوسندگی

عمری به دلتنگی گذشت
تا دریابم که انسان
موجودی فلزی است،  

هر چه بیشتر بگرید  

زودتر می پوسد. 

سعید شجاعی

هیجده ، چهار، نودوسه

طلبکار

به خوشبختی دعایم کردند
و دنیا تو را به من
بدهکار شد.

سعید شجاعی

هفده ، چهار ، نودوسه 

عجیب

انسان ها عادت های عجیبی دارند،
در بهترین قسمت شب به خواب می روند
در لذت بخش ترین قسمت خواب بیدار می شوند
و در زیبا ترین قسمت روز دلتنگ می شوند،
انسان ها عادت های عجیبی دارند
اما وای به حال روزی
که بدانند دوست شان داری.


سعید شجاعی

شانزده ، چهار ، نودوسه

باریکه راه

آنچنان زیبایی
که دوست دارم با تو
کارم به جاهای باریک بکشد.

سعید شجاعی

پانزده، چهار، نودوسه

بی شعــ وــــر

دیگر از تو شعر نمی گویم، 

مردم شهر طوری نگاهت می کنند
که انگار
تمام عاشقانه های مرا از بر اند.

سعید شجاعی

چهارده ، چهار، نودوسه 

تقویم هجری

سفر سرآغاز تاریک ِ تاریخ است 

و هنوز در تقویم هجری ما 

رفتن ادامه دارد. 

سعید شجاعی 

سیزده ، چهار ، نودوسه 

نا عاشقانه

دیگر از تو خبری نیست،
و شعرهای عاشقانه ام
با این حقیقت کنار آمده اند.


سعید شجاعی

سیزده، چهار، نودوسه 

سیل بند

در تابستان

آب را سهیمه بندی نکنید،

ما از دردهای پاییزی خود
 به قدر کفایت 

بغض برای باریدن داریم.


سعید شجاعی

یازده ، سه ، نودوسه 

آرزوها

چه مغموم اند رویاهایی
که بی سرانجام،
در ذهن خسته ی ما
پیر می شوند.

سعید شجاعی


یازده ، چهار، نودوسه