پیله

مرا یاد مرگ نیاندازید، 

من از سر زمینی آمده ام 

که مرگ هر روز 

زیر گوشهایم فریاد می شد، 

از گذشته ام یاد نکنید 

اتفاقات بدی را پشت سر گذاشته ام، 

من به اندازه ی یک زندگی 

کابوس دیده ام 

و از هر اتفاقی می ترسم، 

من از دلشوره های مداوم خسته ام 

بگذارید در بی خبر ترین نقطه ی دنج جهان 

پیله ام را بنا کنم، 

شاید روزی نشان تان دادم 

که با زخم های بسیار هم می توان پروانه شد، 

می شود پرواز کرد. 

سعید شجاعی 

یک ، پنج ، نودوسه