لب خط

تمام شعرهایم
از مسیری آغاز می شوند،
که تو در انتهایش
بوسیده شوی.

سعید شجاعی 

نه، ده، نودوچار

یلدایم

همه فصل هایم پاییز شده اند،
یلدای من بدون تو،
به فصل های دیگر
میلی ندارد.

سعید شجاعی
بیست و نه، نه، نودوچار 

جهاندار

تمام جهان، 

بخشی از زیبایی توست 

که تنوع می بخشد 

دوست داشتنت را. 

سعید شجاعی 

هجده، نه، نودوچار

دشمن

بی سبب نبود
نفوذ لبخند های فتنه خیزت
در شالوده ام،
آه چه دیر شناختم ات
تو دشمن سی ساله من بودی.

سعید شجاعی
ششم، نه، نودوچار

آن مرد

باران می بارد 

و من تمام قصه ها را 

قدم زده ام،  

بگو در کجای الف بای تو 

در باران خواهم رسید. 

سعید شجاعی 

بیست و شش، هشت، نودوچار

 

پاییزی

بی باران هم،
تو تماشایی ترین
اتفاق پاییزی.

سعید شجاعی
بیست و پنج، هشت، نودوچار

مستی

بیداری ما شایعه ای بیش نبود،
بعد از تو دگر
هوشیاری ما صحت ندارد.

سعید شجاعی

سیزده، هشت، نودوچار

سرکش

چون موجی سرکش،
یاد تو
مرا در دنج ترین خلوتم
غرق می کند.

سعید شجاعی
یازده،هشت، نودوچار

لب به لب

لب هایم از لبخند
جدا نمی شود،
دوست داشتن ات
به من ساخته است.  

سعید شجاعی
سه، هفت، نودوچار

حسرت

به تو نگاه می کنم،
همچون گلدان تشنه ای
که در پشت پنجره،
به تماشای باران
نشسته است.

سعید شجاعی
بیست و پنج، هفت، نودوچار

ناشناس

مرا به یاد خواهی آورد،
روزی که من
از یادت برده ام.

سعید شجاعی
بیست و چار، هفت، نودوچار

روی خوش

لبخند که می زنی 

به یقین می رسم که تو

روی خوش ِ زندگی ام هستی. 

سعید شجاعی 

یازده، هفت، نودوچار

روزمرگی

روز مره گی یعنی
غیبت تو
در روزهای من.


سعید شجاعی
پنج، هفت، نودوچار

محصور

همچون پرنده ای
که حجم قفس را باور دارد،
من نیز ابعاد تنهایی ام را
باور کرده ام.


سعید شجاعی
پانزده، شش، نودوچار

رو دست

بغضی روی دستم مانده
که نه می بارد
و نه با لبخندی آرام میگیرد،
بغضی روی دستم مانده
که دل اش برای تو
تنگ شده است.

سعید شجاعی
دو، شش،نودوچار

دعا

دوباره دیدنت
مانند باران تابستان،  

باید مستجاب شود.

سعید شجاعی
بیست و نه، چار، نودوچار

سراب

دست از این سر به راهی بردار
کسی در دور دست منتظرمان نیست،  
بیا در کنار هم اتراق کنیم.

سعید شجاعی
بیست و پنج، چار، نودوچار

عسل

همه زندگی ام شیرین شده است، 

همچون زنبوری 

که عشق ملکه را در دل دارد. 

سعید شجاعی 

چارده،چار،نودوچار

معشوقم

عشق یعنی لبخند تو

هنگامی که 

به تماشایت نشسته ام.

سعید شجاعی 

سه، چار، نودوچار

مسری

به فکر بوسیدنت افتاده ام،
شاید عشق به تو نیز
سرایت کند.  


سعید شجاعی
پانزده، سه، نودوچار

یاد

سردرد شده است
هر آنچه که از تو
در ذهنم باقی ماند.

سعید شجاعی
بیست،دو،نودوچار

صدایش

حرفی بزن 

چیزی بگو،  

نزدیک بیا و دور کن 

این سکوت مزاحم را. 

سعید شجاعی 

نوزده،دو،نودوچار

رعایت

فاصله ات را با من 

رعایت نکن، 

من از دوریت 

آسیب خواهم دید.  

سعید شجاعی 

پنج، دو، نودوچار

دشمن

بیا فرض کنیم

تقصیر تحریم هاست

که عاشقان تنهایند،   

بگذار باور کنم 

که نبودنت 

دلیل دیگری دارد. 

سعید شجاعی 

بیست و چار، یک، نودوچار

بی تکرار

دوست بدارید کسی را 

که تنهایتان نمی گذارد، 

دوست اش بدارید 

چرا که او  
دیگر تکرار نخواهد شد.

سعید شجاعی 

نوزده، یک، نودوچار

چاره

تو را همیشه دوست دارم،  

چرا که جز این 

نمی شود با تو 

رفتار دیگری داشت. 

سعید شجاعی 

نه، یک، نودوچهار

ناخوش

حال مرا بپرس 

تا خوب شود 

این حال خراب. 

سعید شجاعی 

بیست، دوازده، نودوسه

 

آشنایی

بیا با یکدیگر آشنا شویم،
بیش از این نمی توانم
چشم هایت را
به روی خودم نیاورم.


سعید شجاعی
چهارده، یازده، نودوسه

عادت

دوست داشتنت
بهترین
عادت من است.

سعید شجاعی
یازده، دوازده، نودوسه 

فراموشی

زمان کاری از پیش نبرد
و من تو را هنوز در شبانه هایم
مو به مو مرور می کنم.

سعید شجاعی
هشت، دوازه، نودوسه

تصرف

چشمان تو که می خندد  

من جهان را به یکباره 

در دست می گیرم. 

سعید شجاعی 

چهار،دوازده،نودوسه 

دریم

روزی زندگی خواهم کرد
رویایی را که امروز
مرا به لبخند وا می دارد.

سعید شجاعی
بیست و هشت، یازده، نودوسه 

منطقه آزاد

این یک شعر نیست
منطقه ای آزاد است
برای گریستن
تا دور از چشم های دیگران
جای خالی او را
یک دل سیر بباری.


سعید شجاعی
نوزده، یازده، نودوسه 

تکامل

هدف از آفرینش این است
که من در آغوشت
زندگی کنم.

سعید شجاعی
سیزده، یازده، نودوسه

مرور

همه رفتنی اند

جز تو 

که در ذهن من 

تمام نمی شوی. 

سعید شجاعی 

یازده، یازده، نودوسه 

روزی چند نوبت

بی خبری از تو
مثل سر کشیدن شربت تلخی ست
که هیچگاه به طعم آن
عادت نمی کنم.  


سعید شجاعی
نه، یازده، نودوسه 

خوابآلود

اگر آمدی بیدارم کن،  

من چشم هایم را تا آمدنت  

در آب نمک خوابانده ام. 

سعید شجاعی 

هفت، یازده، نودوسه

فال قهوه

طعم قهوه می گیرم

وقتی در فنجان فالت   

مرا جستجو می کنی.  

سعید شجاعی 

چهار، یازده، نودوسه

سلحشور

زلف هایت دستانم را بسته است 

و چشم هایت سلحشورانه 

مرا به دامی می افکند 

که انگار هیچ وقت 

سرخی اش بی دلیل نبود،     

لب های تو پایان کار من است. 

سعید شجاعی 

سی، ده، نودوسه 

 

زیر سر

آلودگی هوا
به مرز هشدار رسیده
اما گل های روسری ات
خم به ابرو نمی آورند،
انگار که بهار را
زیر سرِ داشته باشند.


سعید شجاعی
بیست و شش، ده، نودوسه

طبیب

نبضم را نه

دستم را بگیر، 

این مرد 

سرش برای تو درد می کند. 

سعید شجاعی 

بیست و چهار، ده ، نودوسه 

معبد

پرچین پیراهن ات 

پیشگاه معبدی ست 

که خدایان بسیار دارد. 

سعید شجاعی 

بیست، ده، نودوسه 

شوکا در خانه

به خانه که بر می گردم

در خورجینم برایت 

کمی از سیب های حوا 

چند خوشه برنج خوش یمن 

یک بسته ستاره ی تازه نفس 

مقداری دلتنگی 

و یک دسته از گلهای معطر می آورم،  

شوکا 

تو که در خانه ای 

انگار زمین قوت می گیرد 

و آسمان با آن هماهنگ تر است، 

شوکا تو که در خانه ای 

انگار بهار در میان فصلها سرک می کشد
و در اطراف ما هر روز گلی تازه می شکفد. 

از دور که خانه را می بینم 

نفسم بند می آید که این بار 

چگونه به استقبالم خواهی آمد 

و با کدام زبان مهربانی ات صدایم می کنی، 

آه شوکا 

چه باشکوه زیبایی،  

تو را می بینم و از یاد می برم 

که چگونه قرار بود ببوسمت،

دوست دارم همین طور بی سر و صدا 

مانند یک دیوار که محرم راز ات 

مانند یک پنجره و محلی برای دلتنگی های کوچک ات 

مانند یک گلدان و حافظ زیباترین گل های تو باشم، 

تو مانند فرشته ای مهربان در داستان پینو کیو 

به زندگی ام پا نهاده ای.
شوکا نمی شود از چشمان مهربانت پنهان شوم
و چه خوب است در آغوش کشیدنت
و بوسیدن لبانی که به دوست داشتتنت لب گشوده است،
عطر تو در شریان زندگی ام می پیچد
و تنم با دستان مهربانت آرام میگیرد،
شوکا در آغوشت رام می شود
زخم هایی که پیش از تو سرکش بودند
و چه فراوان دردهای جانکاهی
که در سایه ی چشمانت از یاد برده ام.
شوکا در خانه همه چیز خوب است
لباس هایم بوی عشق می دهند و آغوش
کتاب هایم خواندنی شده اند
و برودتی مطبوع
در اتاق هایش جربان دارد.
شوکا
در خانه که هستی
انگار خدا هم روزی چند نوبت
دلتنگمان می شود
و دوست دارد به دیدارمان بیاید.
آه شوکا چه رسم خوبیست
که تو را درانتهای هر شب
به تلافی تمام سالهای دور از تو
در آغوش گیرم و نفس کشم.

سعید شجاعی
پانزده، ده، نودوسه 

سیاستمدار

چپ یا راست 

یک بازی سیاسی است،  

من به حالت گیسوی تو 

گرایش دارم.  

سعید شجاعی 

وازده، ده، نودوسه