مرور

همه رفتنی اند

جز تو 

که در ذهن من 

تمام نمی شوی. 

سعید شجاعی 

یازده، یازده، نودوسه 

روزی چند نوبت

بی خبری از تو
مثل سر کشیدن شربت تلخی ست
که هیچگاه به طعم آن
عادت نمی کنم.  


سعید شجاعی
نه، یازده، نودوسه 

خوابآلود

اگر آمدی بیدارم کن،  

من چشم هایم را تا آمدنت  

در آب نمک خوابانده ام. 

سعید شجاعی 

هفت، یازده، نودوسه

فال قهوه

طعم قهوه می گیرم

وقتی در فنجان فالت   

مرا جستجو می کنی.  

سعید شجاعی 

چهار، یازده، نودوسه

سلحشور

زلف هایت دستانم را بسته است 

و چشم هایت سلحشورانه 

مرا به دامی می افکند 

که انگار هیچ وقت 

سرخی اش بی دلیل نبود،     

لب های تو پایان کار من است. 

سعید شجاعی 

سی، ده، نودوسه 

 

زیر سر

آلودگی هوا
به مرز هشدار رسیده
اما گل های روسری ات
خم به ابرو نمی آورند،
انگار که بهار را
زیر سرِ داشته باشند.


سعید شجاعی
بیست و شش، ده، نودوسه

طبیب

نبضم را نه

دستم را بگیر، 

این مرد 

سرش برای تو درد می کند. 

سعید شجاعی 

بیست و چهار، ده ، نودوسه 

معبد

پرچین پیراهن ات 

پیشگاه معبدی ست 

که خدایان بسیار دارد. 

سعید شجاعی 

بیست، ده، نودوسه 

شوکا در خانه

به خانه که بر می گردم

در خورجینم برایت 

کمی از سیب های حوا 

چند خوشه برنج خوش یمن 

یک بسته ستاره ی تازه نفس 

مقداری دلتنگی 

و یک دسته از گلهای معطر می آورم،  

شوکا 

تو که در خانه ای 

انگار زمین قوت می گیرد 

و آسمان با آن هماهنگ تر است، 

شوکا تو که در خانه ای 

انگار بهار در میان فصلها سرک می کشد
و در اطراف ما هر روز گلی تازه می شکفد. 

از دور که خانه را می بینم 

نفسم بند می آید که این بار 

چگونه به استقبالم خواهی آمد 

و با کدام زبان مهربانی ات صدایم می کنی، 

آه شوکا 

چه باشکوه زیبایی،  

تو را می بینم و از یاد می برم 

که چگونه قرار بود ببوسمت،

دوست دارم همین طور بی سر و صدا 

مانند یک دیوار که محرم راز ات 

مانند یک پنجره و محلی برای دلتنگی های کوچک ات 

مانند یک گلدان و حافظ زیباترین گل های تو باشم، 

تو مانند فرشته ای مهربان در داستان پینو کیو 

به زندگی ام پا نهاده ای.
شوکا نمی شود از چشمان مهربانت پنهان شوم
و چه خوب است در آغوش کشیدنت
و بوسیدن لبانی که به دوست داشتتنت لب گشوده است،
عطر تو در شریان زندگی ام می پیچد
و تنم با دستان مهربانت آرام میگیرد،
شوکا در آغوشت رام می شود
زخم هایی که پیش از تو سرکش بودند
و چه فراوان دردهای جانکاهی
که در سایه ی چشمانت از یاد برده ام.
شوکا در خانه همه چیز خوب است
لباس هایم بوی عشق می دهند و آغوش
کتاب هایم خواندنی شده اند
و برودتی مطبوع
در اتاق هایش جربان دارد.
شوکا
در خانه که هستی
انگار خدا هم روزی چند نوبت
دلتنگمان می شود
و دوست دارد به دیدارمان بیاید.
آه شوکا چه رسم خوبیست
که تو را درانتهای هر شب
به تلافی تمام سالهای دور از تو
در آغوش گیرم و نفس کشم.

سعید شجاعی
پانزده، ده، نودوسه 

سیاستمدار

چپ یا راست 

یک بازی سیاسی است،  

من به حالت گیسوی تو 

گرایش دارم.  

سعید شجاعی 

وازده، ده، نودوسه