شب زنده داری

تنم در پیچ وُ تاب ِ تنت 

تب دار

تاب می خورد 

و بوسه هایم 

حول ِ لب های تو 

شب زنده داری می کند. 

سعید شجاعی 

یک آه

هر آه
آغاز ِ آوازیست
که برایت نمی خوانم،

هر آه
دوستت دارم ِ بی هوایست
که به تو نمی گویم،

این آه
بعد از رفتن تو
مرا بیچاره  کرده است.


سعید شجاعی 

رژ قرمز

لب هایت، 

چون ارتشی سُرخ 

قلب را قلع وُ قمع می کند. 

سعید شجاعی 

من وُ ما

خط کشی این همه زخم را 

به روی تن  

ندیده می گرفتند، 

و به لبخندی خشک وُ خسته 

قانع بودند،  

آدم های این حوالی

هیچ وقت گریه های مان را 

باور نکردند. 

سعید شجاعی 

طرز نگاهت

چشمان ِ تو

یک اتفاق ِ پیش بینی نشده است

که همیشه مرا غافلگیر می کند. 

سعید شجاعی 

قطره قطره

بارانش با من،
در آغوشت گرمت
هم چون بهار
جوانه می زنم.


سعید شجاعی 

یک حبه قند

عشوه ی کوچکت
در دلم قند هم می زند
و حل می شوم
در رفتار ِ شیرینت.


سعید شجاعی

قاف

قاف
هم چون اتفاقی شوم
نفس به نفس با من تلاقی می کند،

طلای خوش یمن برایم طلاق
و یک دلخوشی ساده می شود
قاف ِ آرزو،

من قافیه ِ جوانی ام را باخته ام
و قطعه ای قبر
تنها سهم من از دنیاست،

زندگی چه قمار ِ بدی بود.


سعید شجاعی 

نیمه کاره

بطری ام مشروب 

فندکم آتش  

سیگارم دود 

و من

کماکان تو را ندارم، 

باز این شب ِ نیمه کاره

با تمام ِ غرورش 

به گریه می رسد. 

سعید شجاعی 

این هم تکراری بود

سال ها چه ساده  

مرا دست انداخته اند 

و هر روز 

نبودن ِ تو را

برایم تکرار می کنند. 

سعید شجاعی 

رسمی سنتی

به سنتی ترین شکل جهان 

آدم ِ تنهایی هستم، 

در این رسم وُ رسوم ها 

چقدر جای حوا خالی ست. 

سعید شجاعی 

مستی

به سلامتی ات
آب ِ دهان می بلعم
و جرعه جرعه
در جوار ِ تن ات
مست می شوم.


سعید شجاعی 

شب های ادامه دار

التهاب ِ تن ات 

به رطوبت ِ شب های من   

دامن می زند،   

و معاشقه های انفرادی ام 

بی تماشاگر به پایان می رسد.  

سعید شجاعی 

تو زیست

دو زیست شده ام، 

نیستی وُ هنوز هم 

آهسته نفس می کشم. 

سعید شجاعی 

خاورمیانه ای

من اهل خاور میانه ام

که مرا به قدمت ِ یک تاریخ 

در بند کشیده است 

و تو را 

به خاک و خون. 

بانوی سیاه چشم ِ گیسو بلند 

تن تو خاور میانه ی من است 

نه این خاک ِ خشمگین ِ هزار دروغ.  

سعید شجاعی 

خیره سری

بی راهه ی چشمانت
گم شدن دارد،
مرا با لب هایت
از راه به در نکن.


سعید شجاعی 

سکوت

مرا بی صدا بخوان،
اسم من
سکوت کرده است.


سعید شجاعی 

شیمیایی

فیزیک هم جوابی نداشت
برای نبودن ِ تو
و زندگی ِ دونفره ی من.




سعید شجاعی 

زیر قول

به خودم قول داده بودم  

خانه ای  بخرم  

که تو در پشت ِ در اش  

منتظر ِ رسیدنم باشی، 

بد قولم کردی بانو.

سعید شجاعی 

کابوسی قطبی

از ترس ِ نبودنت
پشت ِ شمعدانی ها
می خوابم،  
شب های من
پُر شده از کابوس های یخ زده
که فقط تنهایی مرا بزرگ می کند.


سعید شجاعی 

به من آشنایی بده

مرا به چشم آشنا ببین،

نکند غریب بمانم 

پشت ِ پلک هایت 

و دیگر هیچ جا

پیدا نشوم. 

سعید شجاعی 

دور بازی

احساس مرا به تن کردی  

رفتی کجا؟ 

هر چه زودتر 

خودت را به من برگردان 

من از این موش وُ گربه بازی ها 

خسته ام. 

سعید شجاعی 

آشفته

امشب جایت خالی نیست
آشفته تر از آنم
که زلف های تو را ببافم
و بی وقفه دوستت بدارم.
چه خوب
که امشب نیستی.


سعید شجاعی

فصلی غم زده

هیچ بهاری بهانه ام نشد، 

من سالهاست  

که برای درد های باستانی ام
گریه های خاکستری دارم. 

سعید شجاعی 

اردیبهشت

تن ات به تابد 

به زیر ِ تن ام 

و لبم بماسد به بوسه هایت، 

اردیبهشت 

روی همین تخت  

سبز می شود. 

سعید شجاعی 

گنجی گرم

دستان تو
نقشه ی گنج ِ من است
که مرا
به آغوشت
می رساند.



سعید شجاعی 

دروغی باور شده

این قصه ها هیچ کدام
راستش را نمی گویند،

سیپد برفی سیاه بخت شده
و پای اجاق ِ غذا پیر می شود،
سیندرلا با پسرکی باغبان
تمام ِ روز می خوابد
و شنل قرمزی شب ها
با گله ای گرگ
آدم فروشی می کند،

مردان قصه هم
که باعث آبرو ریزی اند،

ای کاش این قصه ها
راستش را می گفتند
و ما هیچ وقت
بزرگ نمی شدیم.


سعید شجاعی

دوست من

جنگل باش

برای تک درختی
که زیر ِ زخم تبر
از یاد می رود،

جنگل باش
برای مردی که بی دوست
سر به کوه وُ بیابان می گذارد،

جنگل باش
که بهار
تنهاست.


سعید شجاعی 

خوابی آرام

من به انتشار ِ عطر تو
در فواصل ِ نفس هایم
به شدت نیازمندم.


سعید شجاعی 

ماشه کشید و رفت

چشم می چکانی 

و چیزی گرم 

در رگ های من می غلتد، 

هوا بوی باران وُ باروت می گیرد. 

سعید شجاعی 

هزار آینه

مرا پشت آینه اش جا گذاشت
و با دیگران می خوابید
زنی که
بی خواب اش بودم.


سعید شجاعی 

جمع خصوصی

هر شب 

زلف هایت را  

کنار می کشم 

و تو می مانی وُ 

لب های من. 

سعید شجاعی 

خداحافظ رهگذر

سلام
می خواستم از روی دلتنگی
کمی با شما حرف بزنم
اما کلمه ی مناسبی نیافتم
تا آغوشی باشید
برای بغضی که در راه است،

شاید
تقصیر بانک هایی ست
که جیب مرا زدند،
آنها آدم ها را متوقع بار می آورند
و من نمی توانم بی قرعه کشی
برای بوسیدنم جایزه بدهم،

راستی
نرخ دلتنگی
این روزها چند است؟
اصلن چند دلار می ارزد که بغضی را خام
نفس بگیری؟

تخفیف هم می دهم
تمام ِ درد های دلت را
به بالا ترین قیمت خریدارم،
فقط پیش از خداحافظی
به من بگو که با این گریه
چه کنم؟


سعید شجاعی

ویرانه ی واژه

اگر آغوش وُ بوسه را
از شاعران بگیرند،
عشق می شود شهری متروک
و شعر
غیر قابل سکونت.


سعید شجاعی 

به انتظار

ماسیده ام به ساعت 

و می دانم  

مسافر من سالهاست

که دیگر مرا نمی شناسد. 

سعید شجاعی 

لحظه ی حساس

حوصله ام از این تکرار
سر رفته است،
برای یک بار هم که شده
در آن لحظه ی حساس باش
و کمی مهربانی کن
تا من هم از پس ِ این همه بغض
بر آیم.

بهار نزدیک است
و بغض های من
خیال ِ تکثیر شدن دارند،
نگذار امسال هم نبودنت تکرار شود.


سعید شجاعی 

سعیدم

من یک سین ِ تنها 

جامانده از سال های دورم، 

همان سیزدهی که همیشه 

از زندگی 

به در می شود.   

سعید شجاعی 

دست از پا دراز تر

نه گوش های بلندی دارم
نه دم ِ قشنگی
و نه بار کش ِ خوبی هستم،
عزیزم
باور کن خر نیستم
بی خیالی ات را می فهمم
اما کاری از دستم بر نمی آید،
من هنوز دوست داشتن ات را
خیلی دوست دارم.


سعید شجاعی 

حسی خوش

می خواهم مانند ِ حسی خوش

روی تن ات بلغزم 

و با بهانه ی بهار 

 در حوالی ات 

جوانه بزنم،  

می خواهم عطر تو را به خودم بگیرم.

سعید شجاعی 

بی بهار

به وقت ِ کوچ
درخت پیر بی هوده
برگ برگ نمی بارید
می دانست
که زمستان را
دوام نمی آورد.


سعید شجاعی 

شور اش در آمد

حیف که قول داده ام
شور ِ این شعر ها را در نیاورم
والا هنوز نبودن ِ تو
به شکل ِ بی وزنی
در عمق افکارم تاب می خورد.


سعید شجاعی 

بازی خطرناک

پسرک در یک روز تابستانی 

تمام ِ اسباب بازی هایش را 

به پای دختر همسایه ریخت 

و دخترک با تفنگ 

به او شلیک کرد، 

و رفت پی خاله بازی اش،

پسرک در همان کوچه ماند 

و با گلوله ای در سینه 

هنوز مو سپید می کند.

سعید شجاعی 

عاشقانه های پنهان

تو با شاعران دیگر
چه سر و سری داری
که از تمام ِ عاشقانه های دنیا
عطر تو می آید؟



سعید شجاعی 

جمعه ی آخر سال

چه سال پر بارانی داشتم
با درد های مزمنی
که هنوز
در خنده های خسته ام می خزد.



سعید شجاعی

مالیخولیایی

از احساسی که به تو دارم
خجالت می کشم،
من حتی به لباس هایت هم
حسادت می کنم
که تو را بی دغدغه
و در روز روشن
در آغوش می گیرند،

فکر می کنم
تو را بیش از حد ِ خودم
دوست دارم،

والا می دانم که نمی شود
مرا بپوشی
مرا ببینی
و مرا حرف بزنی،
می شود؟



سعید شجاعی 

بی مجوز

مهم نیست عاشقانه هایم 

مجوز نگیرند، 

بگذار من با خیال ِ راحت 

عاشقت باشم 

و وقتی می بوسمت... 

آخ... 

می خواهم دوباره ببوسمت 

و در زیر ِ گل های پیراهن ات 

طعم بهار را 

حس کنم،  

بیچاره آنها

که به این عاشقانه ها مجوز نمی دهند، 

نه بوسیده اند 

و نه نوازش شدند.   

سعید شجاعی 

گذشت

لب های مرا عمیق ببوس 

و نجاتم بده از دنیایی 

که بی تو 

همیشه به من سخت می گرفت.

سعید شجاعی 

چکیدم

من در چشم های تو 

اتفاق افتادم 

و دیگر 

به چشم ات 

نیامدم. 

سعید شجاعی 

حزب باد

من حزب ِ بادم،
ازهمان سمت
که به زلف های تو
می وزد.


سعید شجاعی 

قبیله ای زیبا

خاطره ات 

قبیله ی آدم خوار ِ زیبایی ست 

که تمام ِ مرا 

می بلعد. 

سعید شجاعی 

رمانتیک

این رمانتیک بازی ها
به ما نمی آید،
ما دل می باختیم
و بازی  تمام می شد.


سعید شجاعی

نقطه ی کور

موسیقی سکوت کرد 

شعر باز ماند 

و تمام ِ رنگ ها  باختند،   

من هم 

از نقطه ی کور ِ زندگی ام 

به رفتن ات 

نگاه می کردم. 

سعید شجاعی 

غریبه

چه سرد وُ چه تلخ
در خاطره ی چشمانت
ناشناس مانده ام،
آخ از چشمانت
داد از چشمانت...


سعید شجاعی 

یک حادثه

در خانه ام 

زنی تنها زندگی می کند 

که دیگر مرا 

به یاد نمی آورد. 

سعید شجاعی 

فداکاری

تا زمین وُ زمان را
آب نبرده
یک نفر بیاید
و مرا در آغوش گیرد،
شاید این گریه ی تلخ
تمام شد.


سعید شجاعی 

قطره باران

با شوقی کودکانه
به زیر باران می روم
و به شکل ِ پیرمردی
پر درد
باز می آیم،

این قطره های آب
خطرناک اند،

کافیست
به چشمانت سرایت کنند،
آن وقت بی برو برگرد
حتی در پشت پنجره ها
به سادگی
پیر خواهی شد.



سعید شجاعی

خط خطی

یک خط در میان
واژه هایم کلاغ پر
می روند،
چشم های تو
تعادل ِ شاعرانگی ام را
بهم می ریزد.


سعید شجاعی 

عطر دریا

من از
یک آغوش ِ طولانی حرف می زنم
از یک بوسه ی کشدار،
من از تو حرف می زنم
که نمی شود
کم
عاشقت بود.


سعید شجاعی 

سرمای سرد

در برودت ِ نبودنت

یخ می زنم
می بارم وُ آب می شوم

 من در برودت ِ نبودنت 

خراب می شوم.


سعید شجاعی 

پرسه ی بی پیاده رو

تمام ِ تنهایی من 

در خیابان های شهری 

پرسه می زند 

که در امتداد ِ رد پای تو 

بنا شده بود.

سعید شجاعی 

حادثه

ارتفاع ِ لب های تو  

مرا از مدار ِ چشم هایت 

به جای ِ دوری 

پرت می کند، 

و من از حدود ِ سکوتت 

بی وقفه سقوط می کند.  

سعید شجاعی 

بدون چتر

می چکد

اشک 

از چشم های تو

و شهر 

به اشتباه خیس می شود، 

تنها من 

در خیابان های خالی 

غوطه ور می شوم. 

سعید شجاعی 

غربت

من گوشه گیر ِ
لب های تو هستم،
چله نشین ِ
چین های دامنت،
به یاد آر مرا
که در زیر ِ زاویه ی
چشمانت
غریب مانده ام.


سعید شجاعی

پا به ماه

بانو
چه باشکوه

عشق

در بین پاهای تو 

تکثیر می شود.

سعید شجاعی 

رو به قبله

شکستن قلب من
که کاری نداشت،
گویا
قصد ِ جان ِ مرا داشتی
که رفتی.


سعید شجاعی 

شبگرد

به پیاده رو های خیس
پناه می برم
و تمام ِ حجم ِ نبودنت را
بغض می کنم.

بانو
هیچ شبی بدون تو
بی زخم
به صبح نرسید.


سعید شجاعی 

بی دلی

دلی که شکسته است
دیگر نمی شکند،
جان می کند وُ می میرد.


سعید شجاعی 

نبض

دوست دارم ات،
و چه حس ِ عجیبی
زیر پوست من می دود
هنگامی که
تو را با چشم هایم
کشف می کنم.


سعید شجاعی 

کهنه لباس

لباس هایی
که با سلیقه ی تو
می پوشیدم
این روزها دیگر نخ نما شده اند،
در این بازار شب ِ عید
چه بسیار لباس فروشی
و چه بسیار لباس
و چه بسیار
تنهایی...

بی سلیقه ی تو
هیچ لباسی به من نمی آید.



سعید شجاعی 

گرمای حضورت

تخت ام
سرزمین ِ نا آرامی ست
که  به یاد ِ استوای تن ات
مرا در عمق قطب می خواباند،

و من همیشه باران دارم.


سعید شجاعی 

ما بی آشنا ماندیم

تنهایی ، تنهایی ست

حالا چه فرقی دارد

سرخ پوستی باشی 

که از قبیله طرد شده 

یا آدمی که در شهر خودش 

بی آشنا مانده .   

سعید شجاعی 

کودکی بی بستنی

مانند کودکی
که به بستنی نگاه می کند
به تو خیره می مانم،
لب می سایم
و آب دهان می بلعم،  
به حسرت ِ بوسیدنت در خیابان
فکر می کنم
و نمی فهمم
که چرا باید خدانگهدار بگوییم
اصلن چرا باید این خیابان به انتها برسد
و چرا ساعت
ثابت نیست،

می فهمم ات که تو هم به اجبار
تن به رفتن می دهی،
اما این کودک ِ بی قرار
نه تو را درک می کند
و نه مرا.

سعید شجاعی 

آخر دنیا

بهشت نمی خواهم،  
 من در انحنای تن ات

خوشبختم.


سعید شجاعی 

وهم خانگی

نه حرفی می زنی
نه کاری می کنی
حتی دیگر جواب ِ مرا هم نمی دهی،
انگار نه انگار که من هم
در این خانه زندگی می کنم،

هم خانه ی خوبی نیستی بانو،
یک روز باید تو را
از رویا هایم
بگیرم.


سعید شجاعی

افکاری در چای داغ

این همه تنهایی
با سبک زندگی ام
جور در نمی آید،
پیش از آنکه
برای قدم زدن زیر باران
خیلی پیر شوم
فکری کن بانو.



سعید شجاعی

نمی دانم که این کهکشان 

چه گونه دارد پیش می رود،

که هیچ چیز 

سر ِ جایش نیست،

نه تو اینجایی 

نه من آنجا، 

فقط دلتنگی دارد تکثیر می شود.  

سعید شجاعی 

رگ خشک زمین

چاه 

یک سطل آب 

به آسمان بخشید، 

می دانست 

که هنوز 

داغدار ِ دریاچه های 

بی موج  است. 

سعید شجاعی 

مخصوص

نگاهت سیاسی،
صدایت اجتماعی ،
فکرت انفرادی،

ولی لب هایت را
.به من اختصاص بده.


سعید شجاعی 

شطرنج

پیش ِ رُخ ات

 با بوسه 

وارد ِ جنگ می شوم 

و این بازی 

هم چنان نیمه کاره می ماند.  

سعید شجاعی 

تکرار شب

نه شب و سیاهی
حکایت ِ جالبی ست
نه تنهایی من
حرف تازه ای دارد،
و هنوز آخرین اتفاق
عطر تو بود
که دیگر در این خانه
نمی پیچد،
شب در این حوالی
همیشه تکراری ست.


سعید شجاعی 

تکامل

کم خلق شده ام،
کامل کن مرا
در آغوش ات.
 

سعید شجاعی

خوشم به جانم

دارم وسوسه می شوم 

که دوباره صدایت کنم، 

و چه قدر خوشم می آید 

که مرا 

به جان ِ خود 

نسبت می دهی، 

یک بار دیگر بگو 

جانم. 

سعید شجاعی 

نفسی بر باد

نفس های من
در زلف های تو
می پیچد،
و دنیا را
باد با خودش
خواهد برد.



سعید شجاعی 

یک هفته خواب

تمام ِ روزهای هفته را
سگ دو،
و جمعه ها
با دلتنگی ات
سر وُ کله می زنم،
برای رسیدن به خودم
دیگر فرصتی نیست.


سعید شجاعی