حواسم هست
که ماه را پشت رو
و زمین را زیر رو کنم.
حواسم هست
که کسی از کوچه ها رد می شود
و به هجوم این همه پنجره های بسته
اعتراض نمی کند.
حواسم هست که من هم عادی رفتار کنم
و خیلی عادی
دلم بگیرید و بخواهد سر وقتِ همیشه
مدتی را گریه کند.
سعید شجاعی
No comments:
Post a Comment