Thursday, June 21, 2012

اعتراف

ساده بگویم
بی هیچ تمثیلی.
من از خانه ای می ترسم
که هیچ کس در آن به انتظارم
نباشد.
مگر در و دیوار
چه قدر می توانند
سنگ صبورت باشن؟
چه قدر  بالشت را در آغوش بگیری؟
اعتراف می کنم
 که این سبک تنهایی
مرا می ترساند.


سعید شجاعی

No comments:

Post a Comment